Waar rook is...
Door: Anneke & Vince
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Vince
18 Mei 2011 | Chili, Pucón
Hola!
We zijn weer eens veilig aangekomen in Pucon en hebben de grens overgang weer overleefd. Deze keer mochten we als een soort criminelen op een rijtje gaan staan en kwam er een fruit-hond ruiken of er fruit of iets dergelijks in onze tas zat. Wij waren voorbereid, dus bij ons vond hij niks. Bij een van de reizigers wel en deze tas werd gelabeld en later doorzocht.
Om 20:00 kwamen we dan aan in Pucon. Op het busstation stonden wij nog even een sigaretje te roken toen er een mevrouw op ons afkwam die vroeg of wij de Chicos waren die voor Valentina kwamen. Nou, dat waren wij en zij legde ons mooi uit hoe we moesten lopen naar ons hostel. Super dichtbij dus dat gingen we lekker lopen. Nou, het hostel was een schot in de roos. We hadden een Shared-Double geboekt. Normaal gesproken is shared dat je de kamer moet delen en double dat je een tweepersoonsbed had. Dat was een vreemde combinatie, maar we gingen het toch maar eens bekijken wat het was. Het bleek hier om een shared badkamer te gaan. Nou, als dat alles is is dat meer dan prima. We werden naar een bungalowtje geleid waar onze kamer was. Daar binnen zaten al drie mensen, een stelletje: Brendon en Ramsey en een Amerikaan: Sam.
Zij vertelde ons dat het een goed idee zou zijn om lekker naar de hotsprings te gaan de volgende dag. Dat is namelijk heerlijk bijkomen van de busreis. De bus zou om 14:30 gaan en rond 17:30 weer terug. Prima deal, want je mag maar 3 uur in de hotsprings zijn.
Helaas kwamen we er de volgende dag achter dat op zaterdag de busregeling toch net wat anders is. Snel gekeken wanneer de bus dan op zondag gaat zodat we dat de volgende dag konden gaan doen. De rest van de dag hebben we lekker in de zon gezeten en ontspannen.
's avonds, toen de groep weer terug kwam vertelde we ze dat we toch de volgende dag zouden gaan omdat de bussen toch niet zo reden als we dachten. Ook vroegen we ze of ze mee wilden en daar hadden ze wel oren na. Die avond hebben we met zijn allen een paar biertjes gedronken in het bruisende nachtleven (ahum) van Pucon. Ondertussen was er nog een stel gearriveerd uit Australie, maar die zaten in het grote hostel met Ensuite badkamer, tv etc. (2x zo duur :P). Zij gingen ook mee.
De volgende dag zijn we lekker relaxed naar de hotsprings geweest, natuurlijk warm water, en super helder. Dat kenden wij dus niet. De Australiers waren afgehaakt, want zij hadden een beetje last van de avond ervoor. Die avond hebben we lekker met zijn allen gekookt. We begonnen ons met zijn allen helemaal thuis te voelen. Sam heeft me nog geleerd om kraanvogels te vouwen en we hadden al snel het halve huis versierd met die dingen. Zal de hostel eigenaresse wel leuk vinden ;).
Op maandag regende het enorm en alhoewel we vroeg op wilden staan hebben we toch maar besloten ons nog een keer om te draaien. We hadden niet echt zin om in de regen een wandeling te doen. Nou ja, dan maar een regel dag. Zo hebben we op die dag de was maar weer eens gedaan en onze trip naar de vulkaan geboekt (Een actieve, met stoom enzo. De laatste uitbraak was in 1984. Er is zelfs een stoplicht in het dorp dat aangeeft of alles veilig is.) 'S avonds hebben we weer met zijn 5-en gegeten en hebben we gekaart. Er werd even getwijfeld of we Shit-Head (Ann: "What is a shit-head?" Brendon: "Picture me without a head and with a big pile of poo on my neck") of Asshole moesten spelen. Het werd Asshole en we hebben de rest geleerd dat dat in het Nederlands Kontgat is. Grote hilariteit tijdens het uitspreken van het woord kontgat en ze dachten even dat wij dat ook als scheldwoord gebruikte. ("No, that is klootzak, another part of the male body somewhere down there"). Ook hebben we ze de plaats "Scheveningen" laten zeggen. Vonden ze niet makkelijk, maar de klank stond ze wel aan. Toen Brendon zijn voet stootte aan de tafelpoot riep hij ook heel hard: "SGEFENINGEN" "I like the sound of it, I might introduce that in Canada."
Het was ondertussen al 1 uur en we moesten de volgende dag om 7 uur al weg voor de hike naar de vulkaan. Snel naar bed dus en 's ochtend weer vroeg op.
Dinsdag zou de enige mooie dag van de week zijn dus het was nogal druk met mensen. Onze groep was een groep van 20 man/vrouw, best wel veel. Een stuk of 10 daarvan kwamen uit Israël en hadden allen een grote mond, want zij hadden 2 (vrouwen) of 3 jaar (mannen) Dienst erop zitten en zo'n bergje beklimmen zou dus wel appeltje-eitje zijn. Zo besloten er een aantal dat de gids (28 jaar ervaring, gestopt met tellen na de 1800e klim) zijn tempo toch echt te laag lag (it's a marathon, not a sprint) en zij gingen dus alvast vooruit. Anderen bleven wel netjes bij de groep en hingen al snel achter aan. Op de helft van de hike, toen we bij het ijs aan kwamen, begon er eentje heel hard te huilen. Ze durfde/kon niet verder. Ondertussen bonden wij onze ijs-schoenen met van die dikken punten onder en zette onze helm op. De tocht zou nu echt gaan beginnen! De cry-baby bleef maar huilen en na een tijdje werd ze naar beneden gebracht door één van de vier gidsen. Haar vriendje besloot 10 minuten later om er maar achteraan te gaan. 2 down.
Over het ijs was super gaaf, en super zwaar. Af en toe liepen we op ijs, af en toe op sneeuw waar je in weg zakte en je je icepick nodig had om enige grip te houden. Eenmaal boven aangekomen (we hadden de speedo-Israëlliers al ingehaald) stonden we voor een groot gat waar rook uitkwam. Uiteraard moesten we uit de rook blijven, maar getrainde militairen kunnen er wel doorheen lopen, dachten ze. Gaat dus niet.
Toen de wind ging draaien konden wij de lucht ook ruiken en het stonk enorm! Tijd om snel naar beneden te gaan! En dat deden we, en wel als volgt: op onze kont (Put your ass-protector on!), in de sneeuw! De icepick als rem en glijden maar! Dat was zoooo Gaaf! Na de sneeuw kwamen we in de gravel ondergrond van de vulkaan terecht en omdat je naar beneden gaat waren wij een soort Neil Armstrong die op de maan liep. Een soort van skiën/springen naar beneden en de zachte ondergrond zorgde er voor dat je er eigenlijk geen last van had en je behoorlijke snelheden kon bereiken (als je in ieder geval niet moe was, en wij hadden onze gids gevolgd, dus wij waren niet moe :)).
Eén van de gidsen zei al tegen ons dat er twee bussen waren en we echt niet hoefden te wachten op de "big-mouths". Zo kwam het dat de groep die bij de gids was gebleven weer als eerste beneden was. Tja, hardlopers...
's Avonds hebben we nog lekker gegeten met the A-team, zoals de groep van het hostel ging heten en Brendon en Ramsey gingen die avond al weg. Sam is vanochtend weggegaan.
We zijn eigenlijk heel lang in Pucon geweest (5 dagen) en niet zo heel veel gedaan, maar de groep mensen was absoluut de leukste die we tot nu toe hebben gehad. We vonden het allen jammer om de groep op te splitsen, maar onze wegen gingen nu eenmaal allemaal een andere kant op. Ook dat is backpacken, ontmoeten en afscheid nemen.
Vanavond vertrekken wij dan ook maar, richting Santiago, want dit huisje voelt nu leeg, ookal zijn er al weer andere mensen.
Hasta Luego,
Anneke en Vince
We zijn weer eens veilig aangekomen in Pucon en hebben de grens overgang weer overleefd. Deze keer mochten we als een soort criminelen op een rijtje gaan staan en kwam er een fruit-hond ruiken of er fruit of iets dergelijks in onze tas zat. Wij waren voorbereid, dus bij ons vond hij niks. Bij een van de reizigers wel en deze tas werd gelabeld en later doorzocht.
Om 20:00 kwamen we dan aan in Pucon. Op het busstation stonden wij nog even een sigaretje te roken toen er een mevrouw op ons afkwam die vroeg of wij de Chicos waren die voor Valentina kwamen. Nou, dat waren wij en zij legde ons mooi uit hoe we moesten lopen naar ons hostel. Super dichtbij dus dat gingen we lekker lopen. Nou, het hostel was een schot in de roos. We hadden een Shared-Double geboekt. Normaal gesproken is shared dat je de kamer moet delen en double dat je een tweepersoonsbed had. Dat was een vreemde combinatie, maar we gingen het toch maar eens bekijken wat het was. Het bleek hier om een shared badkamer te gaan. Nou, als dat alles is is dat meer dan prima. We werden naar een bungalowtje geleid waar onze kamer was. Daar binnen zaten al drie mensen, een stelletje: Brendon en Ramsey en een Amerikaan: Sam.
Zij vertelde ons dat het een goed idee zou zijn om lekker naar de hotsprings te gaan de volgende dag. Dat is namelijk heerlijk bijkomen van de busreis. De bus zou om 14:30 gaan en rond 17:30 weer terug. Prima deal, want je mag maar 3 uur in de hotsprings zijn.
Helaas kwamen we er de volgende dag achter dat op zaterdag de busregeling toch net wat anders is. Snel gekeken wanneer de bus dan op zondag gaat zodat we dat de volgende dag konden gaan doen. De rest van de dag hebben we lekker in de zon gezeten en ontspannen.
's avonds, toen de groep weer terug kwam vertelde we ze dat we toch de volgende dag zouden gaan omdat de bussen toch niet zo reden als we dachten. Ook vroegen we ze of ze mee wilden en daar hadden ze wel oren na. Die avond hebben we met zijn allen een paar biertjes gedronken in het bruisende nachtleven (ahum) van Pucon. Ondertussen was er nog een stel gearriveerd uit Australie, maar die zaten in het grote hostel met Ensuite badkamer, tv etc. (2x zo duur :P). Zij gingen ook mee.
De volgende dag zijn we lekker relaxed naar de hotsprings geweest, natuurlijk warm water, en super helder. Dat kenden wij dus niet. De Australiers waren afgehaakt, want zij hadden een beetje last van de avond ervoor. Die avond hebben we lekker met zijn allen gekookt. We begonnen ons met zijn allen helemaal thuis te voelen. Sam heeft me nog geleerd om kraanvogels te vouwen en we hadden al snel het halve huis versierd met die dingen. Zal de hostel eigenaresse wel leuk vinden ;).
Op maandag regende het enorm en alhoewel we vroeg op wilden staan hebben we toch maar besloten ons nog een keer om te draaien. We hadden niet echt zin om in de regen een wandeling te doen. Nou ja, dan maar een regel dag. Zo hebben we op die dag de was maar weer eens gedaan en onze trip naar de vulkaan geboekt (Een actieve, met stoom enzo. De laatste uitbraak was in 1984. Er is zelfs een stoplicht in het dorp dat aangeeft of alles veilig is.) 'S avonds hebben we weer met zijn 5-en gegeten en hebben we gekaart. Er werd even getwijfeld of we Shit-Head (Ann: "What is a shit-head?" Brendon: "Picture me without a head and with a big pile of poo on my neck") of Asshole moesten spelen. Het werd Asshole en we hebben de rest geleerd dat dat in het Nederlands Kontgat is. Grote hilariteit tijdens het uitspreken van het woord kontgat en ze dachten even dat wij dat ook als scheldwoord gebruikte. ("No, that is klootzak, another part of the male body somewhere down there"). Ook hebben we ze de plaats "Scheveningen" laten zeggen. Vonden ze niet makkelijk, maar de klank stond ze wel aan. Toen Brendon zijn voet stootte aan de tafelpoot riep hij ook heel hard: "SGEFENINGEN" "I like the sound of it, I might introduce that in Canada."
Het was ondertussen al 1 uur en we moesten de volgende dag om 7 uur al weg voor de hike naar de vulkaan. Snel naar bed dus en 's ochtend weer vroeg op.
Dinsdag zou de enige mooie dag van de week zijn dus het was nogal druk met mensen. Onze groep was een groep van 20 man/vrouw, best wel veel. Een stuk of 10 daarvan kwamen uit Israël en hadden allen een grote mond, want zij hadden 2 (vrouwen) of 3 jaar (mannen) Dienst erop zitten en zo'n bergje beklimmen zou dus wel appeltje-eitje zijn. Zo besloten er een aantal dat de gids (28 jaar ervaring, gestopt met tellen na de 1800e klim) zijn tempo toch echt te laag lag (it's a marathon, not a sprint) en zij gingen dus alvast vooruit. Anderen bleven wel netjes bij de groep en hingen al snel achter aan. Op de helft van de hike, toen we bij het ijs aan kwamen, begon er eentje heel hard te huilen. Ze durfde/kon niet verder. Ondertussen bonden wij onze ijs-schoenen met van die dikken punten onder en zette onze helm op. De tocht zou nu echt gaan beginnen! De cry-baby bleef maar huilen en na een tijdje werd ze naar beneden gebracht door één van de vier gidsen. Haar vriendje besloot 10 minuten later om er maar achteraan te gaan. 2 down.
Over het ijs was super gaaf, en super zwaar. Af en toe liepen we op ijs, af en toe op sneeuw waar je in weg zakte en je je icepick nodig had om enige grip te houden. Eenmaal boven aangekomen (we hadden de speedo-Israëlliers al ingehaald) stonden we voor een groot gat waar rook uitkwam. Uiteraard moesten we uit de rook blijven, maar getrainde militairen kunnen er wel doorheen lopen, dachten ze. Gaat dus niet.
Toen de wind ging draaien konden wij de lucht ook ruiken en het stonk enorm! Tijd om snel naar beneden te gaan! En dat deden we, en wel als volgt: op onze kont (Put your ass-protector on!), in de sneeuw! De icepick als rem en glijden maar! Dat was zoooo Gaaf! Na de sneeuw kwamen we in de gravel ondergrond van de vulkaan terecht en omdat je naar beneden gaat waren wij een soort Neil Armstrong die op de maan liep. Een soort van skiën/springen naar beneden en de zachte ondergrond zorgde er voor dat je er eigenlijk geen last van had en je behoorlijke snelheden kon bereiken (als je in ieder geval niet moe was, en wij hadden onze gids gevolgd, dus wij waren niet moe :)).
Eén van de gidsen zei al tegen ons dat er twee bussen waren en we echt niet hoefden te wachten op de "big-mouths". Zo kwam het dat de groep die bij de gids was gebleven weer als eerste beneden was. Tja, hardlopers...
's Avonds hebben we nog lekker gegeten met the A-team, zoals de groep van het hostel ging heten en Brendon en Ramsey gingen die avond al weg. Sam is vanochtend weggegaan.
We zijn eigenlijk heel lang in Pucon geweest (5 dagen) en niet zo heel veel gedaan, maar de groep mensen was absoluut de leukste die we tot nu toe hebben gehad. We vonden het allen jammer om de groep op te splitsen, maar onze wegen gingen nu eenmaal allemaal een andere kant op. Ook dat is backpacken, ontmoeten en afscheid nemen.
Vanavond vertrekken wij dan ook maar, richting Santiago, want dit huisje voelt nu leeg, ookal zijn er al weer andere mensen.
Hasta Luego,
Anneke en Vince
-
18 Mei 2011 - 20:01
Jill:
Lijkt me super om zo een vulkaan op te klimmen.. En 5 dagen niet heel veel doen en het gewoon gezellig hebben, daar is niets mis mee. Dat hoort ook bij Backpacken, (schrijf je dat zo?).
Veel plezier in Santiago!
Liefs Jill -
18 Mei 2011 - 20:28
Ans:
Van fruithonden had ik nog nooit gehoord. Ik ben blij weer wat van jullie te horen.Veel plezier in Santiago, Mijn gedachten zijn bij jullie xxxxxxx -
19 Mei 2011 - 07:33
Nicole:
hahahaha vince in dat gele pakkie... Ziet er goed uit!
Gaaf hoor die bergen zo beklimmen en met die spikes onder de voeten!
Als jullie thuis zijn, wil ik ook wel een zelfgevouwen kraanvogel.
kusjes -
19 Mei 2011 - 09:47
Peter:
Fruithonden mmm misschien kunnen wij dat ras in hier op de markt brengen. Als ze groen zijn gaat dit volgen ons geweldig succes worden. Vince, de dames blijven zich verbazen over jou. Al die buitenactiviteiten geweldig. En weer een prachtig verslag.
Veel plezier en groeten -
19 Mei 2011 - 09:59
Jory:
ahhh, ik heb bijna medelijden met jullie dat jullie vriendjes weg zijn...
wel supervet van die vulkaan! keep the stories coming!
xx -
19 Mei 2011 - 12:27
Wim:
Leuk verhaal met de vulkaan.
Mooie foto´s weer.
Veel plezier nog met de volgende reis gewenst vanuit een warm Mainz.
-
19 Mei 2011 - 13:48
Jan Pieter:
Dag Ann en Vince,
Ik heb net al jullie verslagen gelezen (liep er nog elf achter). Leuke (literair hoogstaande) verhalen, geniale grappen (Shit-head) en fantastische foto's!! Ik hoop dat jullie evenveel genieten van de resterende 59 dagen.
Dikke kus,
JP -
20 Mei 2011 - 12:25
Edwin :
Het gassies daar, alles goed zo te lezen.
Leuk om die verhalen van jullie iedere keer weer te lezen. Beetje jammer alleen dat we hier ale offertes zelf moeten maken nu. En de kwaliteit leid er ook onder.
Overigens drink ik mijn koffie nog steeds oorloos!!!!!
Waar blijft de foto van de ijsblokkiespissers????
Veel plezier nog
eDJE -
22 Mei 2011 - 18:53
Maria En Hans:
Zoals jullie zien zijn we weer terug in ons kleine kikkerlandje. We hebben een goede vakantie gehad. (zie onze mail). Heel leuk dat jullie internationale leuke contacten leggen. Hieruit kunnen fijne vriendschappen ontstaan. Waarschijnlijk zijn jullie alweer bezig aan jullie volgende verslag. Ook deze "warme" trip was weer heel boeiend. Daar kan Cappadocië niet tegenop.
Tot snel maar weer met heel veel kusjes uit Duiven. -
24 Mei 2011 - 07:39
Karlijn:
Lieve mama! Wauuwww wat tof allemaal joh! Ik ben echt helemaal jaloers en krijg zelf al weer de kriebels! Canadesen zijn leuk he! Toffe mensen! Het doet me tot nu toe erg denken aan Nieuw Zeeland, dus allemaal prachtig wat jullie meemaken!
Lieffies, heeeel veel plz!!
Kusjes karlijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
