De wijn, de pijn en de boer zijn.

Hola!

Nou daar zijn we weer, het was even stil, maar dat kwam niet omdat we niks hebben meegemaakt, maar eerder omdat we geen tijd hadden (willen maken) om een post te plaatsen. Vandaar dat het deze keer dus ook maar eens over meer dan een plaats gaat, maar over twee.

Te beginnen bij Santiago. We hadden een nachtbus en dus hadden we geïnvesteerd in de luxe plaatsen, lekker liggen enzo, want je "bespaart" dus een nacht in een hostel, dus die extra prijs valt in het niks daarbij. Helaas hadden wij een walrus in de coupe zitten, die lekker ging liggen snurken. Geen slaap voor ons en wel om 7:00 in Santiago aankomen, dus je dag moet nog wel enige invulling krijgen.
Nou ja, eerst maar eens naar het Hostel gaan. We hadden de tip van het hostel gekregen om toch vooral geen taxi te nemen, want die nemen je daar rustig op een cruise door de hele stad en vragen je dan 3x de prijs. (Dat zal wel mee vallen, natuurlijk, maar we hebben de gok niet genomen). We hebben dus de Metro genomen daar, iets wat wij als backpackers toch altijd proberen te vermijden met een full-pack. Maar het was geweldig! Nog nooit zo een goede, schone, veilige metro gezien in de wereld! (Nou ben ik natuurlijk ook nog nooit in Tokio geweest).

Aangekomen in het hostel konden we meteen inchecken en aanschuiven voor een fantastisch ontbijt: scrambled eggs, vers fruit en warme broodjes. Daarna lekker gedouched en de stad in.

Santiago is een stad. En daar is eigenlijk alles mee gezegd. Echt mooi is het er niet, maar de highlights hebben we er wel zo een beetje uitgepikt. Er zijn daar ook weer plaatsen waarvandaan je de stad kan overzien en dan pas zie je goed hoeveel smog er in die stad hangt. Ook hebben we cultureel gedaan en zijn we naar het museum van de nationale geschiedenis geweest. Iets leren kan nooit echt kwaad. Zo weten we nu dat een man een gevecht heeft gevochten op een plaats en dat dat belangrijk was voor Chili. Dat konden we zien op het schilderij. De uitleg was niet te volgen met ons Que si, Que no Spaans. Een beetje een bummer.

Toen hebben we dus maar eindelijk het zakmes gekocht wat ik eigenlijk al van begin af aan wilde kopen. (Waarvoor dank Hanneke, Peter & dames).
Wel hadden we op vrijdag een leuke BBQ in het Hostel en daar hebben we Neve (weer) ontmoet. We hadden haar ook al ontmoet in Bariloche. Super aardig Iers meisje dat net als wij richting Mendoza ging reizen.

Op zaterdag 21 mei, de dag des oordeels (hebben we het allemaal overleeft?) en tevens een Chileense "feestdag"(http://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_Iquique) zijn wij richting Mendoza (Argentinië) gegaan. Maar goed ook, want er waren rellen in Santiago en Valparaiso (de plaats waar we ook naar toe wilden en misschien als eerste gingen doen). Blijkbaar willen ze dammen bouwen in Patagonië om energie op te wekken. Dom natuurlijk, en gelukkig denken de Chilenen er ook zo over.

Na een prachtige busrit door de Andes kwamen we aan in Mendoza. Ons hostel werd omschreven als mooi en rustig en het was dicht bij het busstation, dus dat gingen we maar lopen.
Nou, rustig was het hostel. Buiten wat mensen op leeftijd, om ze maar niet stokoud te hoeven noemen (40+), waren we de enige.
Na voor 22 pesos (ongeveer 3 euro) een maaltijd bij elkaar gescharreld te hebben gingen we dus ook maar snel slapen.
De volgende dag hebben we Mendoza onderzocht, best leuk stadje, dat vooral bekend staat om zijn wijnen.
De volgende dag hadden we dus met Neve afgesproken om met zijn allen door de wijnvelden te gaan fietsen.
Het was lekker weer en we konden lekker wijn proeven en het proces van wijn zou ons ook uitgelegd worden.
Voordat we echter aan onze eerste echte rondleiding konden beginnen, moesten we even wachten en dat was het uitgelezen moment om even lunch te maken. We hadden namelijk ondertussen geld gehaald en lekkere broodjes met beleg gekocht. Aangezien ik een zakmes heb, kon dat nu eindelijk eens een keer normaal.
Nou, dat broodje snijden in je hand is dus eigenlijk niet zo slim als je niet weet hoe scherp het mes is. En scherp bleek ie te zijn. Ik had 's ochtends de verbandtrommel ingepakt, want we gingen fietsen met Engelse en Ieren, en dan liggen ongelukken en schaafwonden altijd op de loer.
Kon ik weten dat mijn linker wijsvinger niet veilig zou zijn voor het mes van rechts! Ons verbandtrommeltje was er niet tegen opgewassen, zo hard bloed het als je lekker in je vinger snijd, toch moeders?
Nou ja, die mensen hadden daar een beter uitgeruste verbanddoos en na wat spray, 14 gaasjes, een rolletje tape en een paar glazen wijn was ik weer *hips* helemaal de oude, op mijn wijzende vingertje na dan.
Lekker doorgaan met wijn proeven en daarna weer op de tandem doorgaan naar de volgende. Totdat we een mooi terras in de wijngaard hadden gevonden waar we lekker konden blijven zitten in het zonnetje. Dat hebben we toen maar gedaan.
Toen we terug kwamen in de stad, waren helaas alle winkels al weer dicht en zijn we heerlijk wezen uit eten. Daarna maar naar bed gegaan, om 's ochtends vroeg de bus richting Chili weer te nemen, door dezelfde Andes pas terug en dit keer met het foto toestel in de aanslag, bovenin de dubbeldekker, vooraan!

We zijn inmiddels in Valparaiso, de havenstad van Santiago. Artisanen, mooie muurschilderingen en vrijdenkers, maar daarover later meer!

Hasta Luego!
Anneke en Vince