Hoog(s)te punt
Door: Anneke & Vince
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Vince
20 Juni 2011 | Bolivia, La Paz
Hola!
Zijn we maar weer eens met een update, later dan jullie gewend zijn, maar ach. We waren dus in Sucre gebleven en gingen op weg naar La Paz. Die dag dat ons vliegtuig ging mochten we nog lekker bij het zwembad hangen en dat hebben we dus ook maar gedaan. Heerlijk! En 's middags dan toch maar op weg naar het vliegveld, want we hadden een vlucht genomen.
Op het vliegveld hadden wij lekker snel ingechecked om daarna nog even een peukje te kunnen roken buiten. Daar liep weer eens een jongentje die graag onze schoenen wilde "shoe-shine"-en. Helaas voor hem gingen wij dat niet doen, maar deze jongen had voor de rest geen ene malemoer te doen, dus die begon maar een gesprekje met ons. Natuurlijk begon hij met: "hebben jullie dan misschien wat geld?" om daarna te vragen waar we vandaan kwamen. Toen we Holland zeiden, kwam voor ons de tot op dat moment meest geniale zin om geld af te trochelen: "Hebben jullie dan misschien wat Nederlands geld voor mijn verzameling?". Super! Die vonden we zo creatief dat Ann hem toch een snoepje heeft gegeven. Nee, geld geven doen we niet aan. We kopen af en toe wel crappy dingen die ze verkopen, maar dan doen ze er iig nog iets voor.
Na dit spectakel gingen we dan boarden, dachten we, maar helaas mochten we niet verder en werden we terug gestuurd. Geen idee waarom, totdat andere toeristen ons vertelden dat je luchthavenbelasting moest gaan betalen. Oja, zo pesten ze dus de gringos hier. Nou is het niet veel, 11 Bolivianos (delen door 10 en je hebt de euro's), maar verwerk dat dan gewoon in de ticketprijs.
Aangekomen in La Paz op het hoogste vliegveld ter wereld (op ongeveer 4100 meter) en nadat we een taxi naar ons hostel hadden genomen (ligt zo'n 500 meter lager), had Ann toch een beetje last van de hoogte. Nadat we dus een klein tochtje door de stad hadden gemaakt en even lekker een hamburgertje naar binnen hadden gewerkt, hebben we die dag maar gelaten voor wat het was en keerden we terug naar onze hostel-kamer (4e verdieping, dus hijg, hijg, puf, puf de trap op).
De volgende dag zijn we dingen aan het regelen gegaan, want er moest nog wat geregeld worden, want we wilden nog het één en ander zien in Bolivia en hadden eigenlijk nog maar één week. Dus op naar een agency om wat trips te gaan boeken. Titicacameer en Rurrenabaque en als we nog tijd over hadden wilden we ook nog "the most dangerous road in the world" doen (ookwel bekend als de deadroad). Uiteindelijk konden we Titicaca en Rurrenabaque doen. Voor Rurre (zoals de plaats wordt genoemd) moesten we ook vliegtickets hebben en die hebben we dus ook geboekt.
Voor de rest van de dag nog lekker rondgelopen door de stad en Ann mocht dan eindelijk een heleboel inkopen gaan doen. Zo hebben we inmiddels al 7kg (het tweede pakketje dus) naar huis gestuurd, volledig gevuld met souveniers. En nog wil ze ieder winkeltje in om te kijken of ze iets 'leuks' hebben. AARGH.
Na het eten vlug slapen, want we zouden vroeg opgehaald worden om richting Copacabana te gaan, een dorpje aan het Titicacameer.
En zo geschiedde, we zouden om 7:30 opgehaald worden en we hadden dus om 7:00 een ontbijtje geregeld. Nu wilde het geval dat dit de eerste en (waarschijnlijk) de enige keer is dat ze in Zuid-Amerika te vroeg zijn. Om 7:10 werden we opgehaald en konden we de bus in. In een ijskoude bus werden we rondgereden door La Paz om om 9:00 op het busstation van La Paz aan te komen (15 minuten lopen van ons hostel) om daar nog meer mensen in te laden. Ow noooos, we konden dus ook gewoon daar de bus pakken en hadden dus voor de kats zijn viool zo vroeg in de bus gezeten.
Toen we eindelijk vertrokken konden we ons opmaken om een uurtje of 2.5 - 3 in de bus te zitten. Tussendoor konden we er nog even uit omdat we een stukkie water over moesten steken. De bus op een schuit en de passagiers in kleine bootjes naar de overkant. Eenmaal in Copacabana (12:00) werden we opgehaald bij de bus en kregen we een lunch. Daarna vertrokken we om 13:00 met een boot over het Titicacameer naar Isla del Sol. Super gaaf! Het duurde alleen weer 1.5 - 2 uur.
Op Isla del Sol was op dat moment de laatste dag van een 5 daags oogstfeest. Onze gids vertelde ons dat deze mensen al 5 dagen aan het drinken waren. De afgronden waar wij langs moesten lopen (er loopt een inca-trail daar) waren echter zo hoog dat het mij al niet verstandig leek om ook maar één biertje te drinken, laat staan straal bezopen rond te lopen.
Ook kwamen we Marcelo tegen, een llama. Ann moest er uiteraard mee op de foto. We moesten tempo houden want om 16:00 ging onze boot al weer terug naar het vaste land. We hadden slechts een uurtje op het eiland. Daarna konden we de heenreis in omgekeerde volgorde herhalen om dit keer op het busstation uit te stappen en snel een taxi richting ons hostel te nemen. Daar kwamen we om 23:00 aan om supersnel onder de wol te gaan, want de volgende ochtend ging om 4:00 de wekker om richting Rurre te gaan.
Rurre is een verhaal apart en dat verdiend een losse post, dus die komt er aan. Het vertellen waard is dat we een super aardig taxi-chauffeur hadden, Alex. Hij vroeg wanneer we weer terug kwamen want dan zou hij er met zo'n super gaaf, alleen te zien in films, bordje met onze naam gaan staan. Lachen!
Nou ja, na die trip kwamen we dus terug en alhoewel ons vliegtuig een uur later was dan geplanned stond Alex er inderdaad en konden we dus zo onze taxi in. Super! Nu hadden we ondertussen ontdekt dat het niet zo heel raar is dat hij ons wel op wilden halen, want een rit naar het vliegveld is standaard 50 Bolivianos, een ritje binnen de stad onder de 10. Goud-geld dus voor deze man.
Alex vertelde ons dat we een stukje moesten lopen, want er was een festival gaande voor de "Dios de La Paz". Werkelijk geen idee wat het was, maar het zag eruit als een Koninginnendag bij ons. Hele dag door drinkende mensen, rond een uur of vier worden de eerste stomdronken mensen afgevoerd. De hele dag door staan de mensen op straat te pissen (inclusief vrouwen) en de hele dag door dansen de mensen op straat op de door de drumband gespeelde muziek. Oja, ze dansen niet gewoon, nee ze dragen een soort kostuum. Moet loodzwaar zijn! Super gaaf! De locals vonden het wel grappig dat er een paar gringos tussen door liepen en we werden dus ongeveer overal aangesproken.
Helaas moesten we weer op tijd het bed in, want om 5:00 ging de wekker weer. Op weg naar Cuzco, waar we inmiddels zitten. Daarover lezen jullie later meer, maar het volgende verhaal hoort dus tussen dit verhaal. Het gaat over Rurrenabaque, de jungle!
Hasta Luego!
Anneke en Vince
Zijn we maar weer eens met een update, later dan jullie gewend zijn, maar ach. We waren dus in Sucre gebleven en gingen op weg naar La Paz. Die dag dat ons vliegtuig ging mochten we nog lekker bij het zwembad hangen en dat hebben we dus ook maar gedaan. Heerlijk! En 's middags dan toch maar op weg naar het vliegveld, want we hadden een vlucht genomen.
Op het vliegveld hadden wij lekker snel ingechecked om daarna nog even een peukje te kunnen roken buiten. Daar liep weer eens een jongentje die graag onze schoenen wilde "shoe-shine"-en. Helaas voor hem gingen wij dat niet doen, maar deze jongen had voor de rest geen ene malemoer te doen, dus die begon maar een gesprekje met ons. Natuurlijk begon hij met: "hebben jullie dan misschien wat geld?" om daarna te vragen waar we vandaan kwamen. Toen we Holland zeiden, kwam voor ons de tot op dat moment meest geniale zin om geld af te trochelen: "Hebben jullie dan misschien wat Nederlands geld voor mijn verzameling?". Super! Die vonden we zo creatief dat Ann hem toch een snoepje heeft gegeven. Nee, geld geven doen we niet aan. We kopen af en toe wel crappy dingen die ze verkopen, maar dan doen ze er iig nog iets voor.
Na dit spectakel gingen we dan boarden, dachten we, maar helaas mochten we niet verder en werden we terug gestuurd. Geen idee waarom, totdat andere toeristen ons vertelden dat je luchthavenbelasting moest gaan betalen. Oja, zo pesten ze dus de gringos hier. Nou is het niet veel, 11 Bolivianos (delen door 10 en je hebt de euro's), maar verwerk dat dan gewoon in de ticketprijs.
Aangekomen in La Paz op het hoogste vliegveld ter wereld (op ongeveer 4100 meter) en nadat we een taxi naar ons hostel hadden genomen (ligt zo'n 500 meter lager), had Ann toch een beetje last van de hoogte. Nadat we dus een klein tochtje door de stad hadden gemaakt en even lekker een hamburgertje naar binnen hadden gewerkt, hebben we die dag maar gelaten voor wat het was en keerden we terug naar onze hostel-kamer (4e verdieping, dus hijg, hijg, puf, puf de trap op).
De volgende dag zijn we dingen aan het regelen gegaan, want er moest nog wat geregeld worden, want we wilden nog het één en ander zien in Bolivia en hadden eigenlijk nog maar één week. Dus op naar een agency om wat trips te gaan boeken. Titicacameer en Rurrenabaque en als we nog tijd over hadden wilden we ook nog "the most dangerous road in the world" doen (ookwel bekend als de deadroad). Uiteindelijk konden we Titicaca en Rurrenabaque doen. Voor Rurre (zoals de plaats wordt genoemd) moesten we ook vliegtickets hebben en die hebben we dus ook geboekt.
Voor de rest van de dag nog lekker rondgelopen door de stad en Ann mocht dan eindelijk een heleboel inkopen gaan doen. Zo hebben we inmiddels al 7kg (het tweede pakketje dus) naar huis gestuurd, volledig gevuld met souveniers. En nog wil ze ieder winkeltje in om te kijken of ze iets 'leuks' hebben. AARGH.
Na het eten vlug slapen, want we zouden vroeg opgehaald worden om richting Copacabana te gaan, een dorpje aan het Titicacameer.
En zo geschiedde, we zouden om 7:30 opgehaald worden en we hadden dus om 7:00 een ontbijtje geregeld. Nu wilde het geval dat dit de eerste en (waarschijnlijk) de enige keer is dat ze in Zuid-Amerika te vroeg zijn. Om 7:10 werden we opgehaald en konden we de bus in. In een ijskoude bus werden we rondgereden door La Paz om om 9:00 op het busstation van La Paz aan te komen (15 minuten lopen van ons hostel) om daar nog meer mensen in te laden. Ow noooos, we konden dus ook gewoon daar de bus pakken en hadden dus voor de kats zijn viool zo vroeg in de bus gezeten.
Toen we eindelijk vertrokken konden we ons opmaken om een uurtje of 2.5 - 3 in de bus te zitten. Tussendoor konden we er nog even uit omdat we een stukkie water over moesten steken. De bus op een schuit en de passagiers in kleine bootjes naar de overkant. Eenmaal in Copacabana (12:00) werden we opgehaald bij de bus en kregen we een lunch. Daarna vertrokken we om 13:00 met een boot over het Titicacameer naar Isla del Sol. Super gaaf! Het duurde alleen weer 1.5 - 2 uur.
Op Isla del Sol was op dat moment de laatste dag van een 5 daags oogstfeest. Onze gids vertelde ons dat deze mensen al 5 dagen aan het drinken waren. De afgronden waar wij langs moesten lopen (er loopt een inca-trail daar) waren echter zo hoog dat het mij al niet verstandig leek om ook maar één biertje te drinken, laat staan straal bezopen rond te lopen.
Ook kwamen we Marcelo tegen, een llama. Ann moest er uiteraard mee op de foto. We moesten tempo houden want om 16:00 ging onze boot al weer terug naar het vaste land. We hadden slechts een uurtje op het eiland. Daarna konden we de heenreis in omgekeerde volgorde herhalen om dit keer op het busstation uit te stappen en snel een taxi richting ons hostel te nemen. Daar kwamen we om 23:00 aan om supersnel onder de wol te gaan, want de volgende ochtend ging om 4:00 de wekker om richting Rurre te gaan.
Rurre is een verhaal apart en dat verdiend een losse post, dus die komt er aan. Het vertellen waard is dat we een super aardig taxi-chauffeur hadden, Alex. Hij vroeg wanneer we weer terug kwamen want dan zou hij er met zo'n super gaaf, alleen te zien in films, bordje met onze naam gaan staan. Lachen!
Nou ja, na die trip kwamen we dus terug en alhoewel ons vliegtuig een uur later was dan geplanned stond Alex er inderdaad en konden we dus zo onze taxi in. Super! Nu hadden we ondertussen ontdekt dat het niet zo heel raar is dat hij ons wel op wilden halen, want een rit naar het vliegveld is standaard 50 Bolivianos, een ritje binnen de stad onder de 10. Goud-geld dus voor deze man.
Alex vertelde ons dat we een stukje moesten lopen, want er was een festival gaande voor de "Dios de La Paz". Werkelijk geen idee wat het was, maar het zag eruit als een Koninginnendag bij ons. Hele dag door drinkende mensen, rond een uur of vier worden de eerste stomdronken mensen afgevoerd. De hele dag door staan de mensen op straat te pissen (inclusief vrouwen) en de hele dag door dansen de mensen op straat op de door de drumband gespeelde muziek. Oja, ze dansen niet gewoon, nee ze dragen een soort kostuum. Moet loodzwaar zijn! Super gaaf! De locals vonden het wel grappig dat er een paar gringos tussen door liepen en we werden dus ongeveer overal aangesproken.
Helaas moesten we weer op tijd het bed in, want om 5:00 ging de wekker weer. Op weg naar Cuzco, waar we inmiddels zitten. Daarover lezen jullie later meer, maar het volgende verhaal hoort dus tussen dit verhaal. Het gaat over Rurrenabaque, de jungle!
Hasta Luego!
Anneke en Vince
-
21 Juni 2011 - 05:49
Hans:
Kom op mijn werk en zie in mijn mail een berichtje van jullie. Dus eerst lezen. Hartstikke leik. Zo zie je maar ze zijn overal hyet zelfde. Ze vertellen je niet dat je uren in de bus moet zitten om per saldo op een relatief korte afstand op het vertekpunt uit te komen. Je kunt je in ieder geval nog een filmster wanen doordat je naam door een taxichauffeur om hoog werd gehouden. Ben heel beniuwd naar het verhaal over de jungle.
geniet van Cuzco ik ga maar aan het werk. -
21 Juni 2011 - 06:59
Maria:
Ook moeders leest als eerste als ze op het werk komt jullie verhaal. Ik had al niet zoveel zin, maar als ik jullie verhalen lees en de foto's zie, dan wil ik ook op reis. Weer heel mooi allemaal. Wacht vol verwachting op jullie vervolgverhaal.
Groetjes en kusjes dit keer vanuit Arnhem -
21 Juni 2011 - 07:25
Kar:
Moppies, klinkt weer fantastisch! ben wel erg nieuwsgierig naar jullie verhaal over Rurre! Ik zie dat zelfs Ann ook al wat gebruind is? Koop vooral veel An, heb ik niet gedaan en heb er spijt van!! xxxx -
21 Juni 2011 - 07:56
Ans:
Leuk reisverslag je maak me nu wel nieuwsgierig naar dat jungleverhaal.We wachten rustig af
xxxxxxxx -
21 Juni 2011 - 09:04
Jill:
Ha reizigers!
LOL, de smoes voor de verzameling is idd goed gevonde en verdiend idd een ere vermelding. En Vince, je weet dat wanneer je met een vrouw op pad gaat, ze willen shoppen. Dat is hetgeen wat mannen zelf over vrouwen zeggen. Anneke, loop voor Vince zijn gemoedsrust gewoon eens 1 winkel voorbij. :)
Ben benieuwd naar jullie oerwoud avonturen.
Liefs Jill -
21 Juni 2011 - 09:23
Wim:
Weer een mooi avontuurlijk verslag.
Benieuwd naar jullie Jungle - oerwoud avontuur.
Vince, lukt het panfluiten een beetje ?
Anneke, graag een foto dat jullie met de roze dolfijnen zwemmen.
Hopelijk niet met de krokodil ( crocky ) gezwommen :-)
-
21 Juni 2011 - 10:01
Wim Mintjes:
Maak meer foto's van de bevolking, ook in close-up! Goedbedoeld advies want die koppen zijn zo mooi! :-) -
21 Juni 2011 - 10:03
Mirella:
Vince. Niet zo zeuren over het winkelgedrag van jouw vrouwtje, dat willen wij vrouwen nu eenmaal! Jij mocht ook gewoon fietsen! We zien onze souvenirs wel verschijnen ;) -
21 Juni 2011 - 20:47
Nicole:
Aan de foto's te zien heb je ook een nieuwe sjaal! haha :)
bolivia is al een stuk minder koud lijkt zo.. veel plezier in de jungle!
Doe tarzan maar de groeten van mij...
kusjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
