Een beetje verliefd
Door: Anneke & Vince
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Vince
12 Juni 2011 | Bolivia, Sucre
Hola!
Sucre, vernoemd naar Antonio José de Sucre, een van de revolutie leiders in de opstand tegen de Spaanse koning, word ook wel de witte stad genoemd. En als je er in rondloopt wordt ook al snel duidelijk waarom. De meeste gebouwen zijn wit!
Nou ja, we kwamen dus aan in Sucre, ongeveer 14 uur later dan geplanned, maar dat kwam door de extra overnachting in Uyuni. Gelukkig was onze kamer nog niet vergeven en konden we gewoon inchecken in ons Hostel, wat eigenlijk meer een Hotel is. Daar ontmoetten we gelijk een Nederlands stel (en dat is ons nog niet al te vaak gebeurd) en die vertelde ons dat ze voor woensdag een Mountainbike trip aan het organiseren waren. Of we mee wilden. Nou ja, lui dat we zijn haken we graag aan bij andere mensen, dus het antwoord was ja.
De volgende dag zijn we eerst maar eens de stad gaan verkennen en het is een prachtige stad! Niet al te groot, niet al te klein. En heel veel mooie oude gebouwen, pleinen en andere dingen. Nu wil het geval dat wij niet de enige Europeanen zijn die dat denken, want het stikt hier van de Europeanen die hier gesettled zijn. Italianen, Duitsers en ook heel veel Nederlanders. Het lijkt wel of je hier op iedere hoek van de straat een Nederlands bedrijf vind en dus ook bitterballen en kroketten kan kopen. Nee, het is geen Friet van Piet of Kroket van Ed, maar gewoon een luxe bar waar je die dingen ook kan krijgen. Uiteraard moesten we het proberen, maar het is niet zoals in Nederland. Ja, het is vreemd, maar als je een tijdje weg bent ga je toch een beetje die gekke Nederlandse dingen missen. We eten het bijna nooit in Nederland, maar toch.
Anywayz, we hebben op die dag ook een pakketje naar huis gestuurd, want als we iets hebben geleerd tijdens deze reis dan is het wel: travel light! Dus we hebben onze tassen op de kop gezet en een heleboel dingen terug gestuurd. Nou, dat gaat dus wat anders dan in Nederland. Je regelt zelf een doos, papier, stiften en plakband, gaat met de open doos naar het postkantoor, want ze willen het bekijken. Nadat het bekeken en gewogen is mag je het in gaan pakken en dat is niet zo makkelijk als het klinkt. We stonden er een partij mee te stuntelen en één van de vrouwtjes kon het niet langer aan zien. "Kom hier, kom hier!" riep ze en het vrouwtje begon ons pakketje in te pakken. Binnen een paar minuten was ze klaar en konden we weer naar de man toe die de rest van de afhandeling deed. En daar kwam het: een stapel formulieren die we in moesten vullen. Ons adres, het adres waar het heen moest en... de inhoud van het pakketje. Ja, hallo! het is net dicht getaped. Dus dat is dan maar een beetje gokken wat het is. Na alle formaliteiten te hebben afgerond was het pakketje dan eindelijk klaar om verstuurd te worden. Yippie!
De rest van de dag zijn we de rest van de stad aan het verkennen geweest en ook de Mercado (markt) opgelopen. Dat is dus een amazing ding! Alle producten worden er verkocht en het mooie is: het is super georganiseerd: alle vrouwtjes die aardappelen verkopen staan naast elkaar, met exact dezelfde kraampjes, met exact dezelfde goederen. Te grappig!
Ook was daar een sectie met fruit-drankjes. Dan wijs je fruit aan en maken ze een mix voor je. Super lekker! Dat deden we dus ook (bijna) iedere dag.
De volgende dag was onze mountainbike trip. We gingen omhoog met een busje en daarna op (super goede) mountainbikes weer downhill. Over onverharde, met steen bestrooide wegen. De heren hadden besloten dat ze wel een aantal single-tracks wilde doen. Dat zijn weggetjes waar je dus inderdaad alleen achter elkaar kan rijden.
Naar beneden ging allemaal goed, maar omhoog op 3000+ meter is toch in inspanning en dan merk je dat het een stuk moeilijker is om zuurstof uit de lucht te halen. Ann en ik bleven volhouden dat het absoluut niks met ons rook gedrag te maken kon hebben: "es la altura!". In het begin ging ik dus ook altijd hard de berg op, tot de gids naar me riep: "Tranquillo, tranquillo! Es mas facil!" en dat probeerde ik dus ook maar. En wonder boven wonder, ik kon een berg (over onverharde weg en mul zand) temmen zonder af te stappen! Woei!
Na deze inspanning kregen we dan in een soort resort een BBQ, voetbal veld, beachvolley veld, Fussball spel en een zwembad. Daar hebben we de hele middag gehangen en dat was dan ook het moment dat we besloten dat we hier onze vakantie in de vakantie gingen houden. In ons Hotel hebben we namelijk ook een patio waar je heerlijk kan relaxen.
De rest van de dagen hebben we geleefd als God in Bolivia (Ja, dat moet dus veranderd worden) en zijn we iedere dag uit eten geweest . Zelf koken is een no-no als je voor 15 euro met z'n tweeën in het meest chique restaurant te vinden in Sucre kan eten. Iedere dag relaxed opgestaan, beetje door de stad lopen, beetje shoppen, beetje zitten, beetje zonnen, beetje lezen, beetje niks doen.
Oja, we hebben ook nog cultuur gedaan, Casa de la Libertad. We wilde weer eens wat van de cultuur opsteken en hadden de hoop dat er nu eens wat in het Engels vermeld zou staan. Onze hoop werd echter in kamer één al de grond in geboord want alles stond er weer in het Spaans. Nou ja, dan maar een beetje rond... "Hablas Ingles?" "Si". "Perhaps you want to join this tour then." Saved!
De gids was absoluut geweldig. Zo hebben we een heleboel geleerd over heel Zuid-Amerika. Om te beginnen de ruimte waar we instonden. Hier was de opstand tegen de Spaanse koning begonnen en hier was de onafhankelijkheid van Republica de Bolivar uitgeroepen. Hier werden nieuwe presidenten ingewijd en hier is waar een onafhankelijk Zuid-Amerika is begonnen!
Zo zijn alle helden van Bolivia ook de helden van Argentinië, Chili, Venezuela etc. etc. Uiteraard moest meneer Simon Bolivar de eerste President van Republica de Bolivar worden, maar helaas, deze goede man was al President van Venezuela.
Later riep iemand: "Als Rome naar Romulus is vernoemd, en Colombia naar Columbus, dan moet het land vernoemd naar Bolivar Bolivia heten". En zo geschiedde. Best leerzaam dus allemaal.
Ook hebben we onze reis al iets verder geplanned en hebben we een aantal vliegtickets geregeld (goddamned, wat zijn wij decadente backpackers) zo vliegen we vanmiddag naar La Paz (45 minuten ipv 12 uur in een overnight bus) en hebben we onze vliegticket naar Cuzco ook geboekt. We hebben ongeveer een week in La Paz en de planning is om vanaf daar Titicaca en Rurrenabaque te gaan zien. Een beetje tempo erin houden dus, maar dat kan ook wel na deze vakantie in de vakantie.
Oja, Sucre is de eerste plaats die we zijn tegengekomen waar zowel Ann als ik wel zouden willen wonen, als het moest dan. We zijn een beetje verliefd...
Hasta Luego!
Anneke & Vince
Sucre, vernoemd naar Antonio José de Sucre, een van de revolutie leiders in de opstand tegen de Spaanse koning, word ook wel de witte stad genoemd. En als je er in rondloopt wordt ook al snel duidelijk waarom. De meeste gebouwen zijn wit!
Nou ja, we kwamen dus aan in Sucre, ongeveer 14 uur later dan geplanned, maar dat kwam door de extra overnachting in Uyuni. Gelukkig was onze kamer nog niet vergeven en konden we gewoon inchecken in ons Hostel, wat eigenlijk meer een Hotel is. Daar ontmoetten we gelijk een Nederlands stel (en dat is ons nog niet al te vaak gebeurd) en die vertelde ons dat ze voor woensdag een Mountainbike trip aan het organiseren waren. Of we mee wilden. Nou ja, lui dat we zijn haken we graag aan bij andere mensen, dus het antwoord was ja.
De volgende dag zijn we eerst maar eens de stad gaan verkennen en het is een prachtige stad! Niet al te groot, niet al te klein. En heel veel mooie oude gebouwen, pleinen en andere dingen. Nu wil het geval dat wij niet de enige Europeanen zijn die dat denken, want het stikt hier van de Europeanen die hier gesettled zijn. Italianen, Duitsers en ook heel veel Nederlanders. Het lijkt wel of je hier op iedere hoek van de straat een Nederlands bedrijf vind en dus ook bitterballen en kroketten kan kopen. Nee, het is geen Friet van Piet of Kroket van Ed, maar gewoon een luxe bar waar je die dingen ook kan krijgen. Uiteraard moesten we het proberen, maar het is niet zoals in Nederland. Ja, het is vreemd, maar als je een tijdje weg bent ga je toch een beetje die gekke Nederlandse dingen missen. We eten het bijna nooit in Nederland, maar toch.
Anywayz, we hebben op die dag ook een pakketje naar huis gestuurd, want als we iets hebben geleerd tijdens deze reis dan is het wel: travel light! Dus we hebben onze tassen op de kop gezet en een heleboel dingen terug gestuurd. Nou, dat gaat dus wat anders dan in Nederland. Je regelt zelf een doos, papier, stiften en plakband, gaat met de open doos naar het postkantoor, want ze willen het bekijken. Nadat het bekeken en gewogen is mag je het in gaan pakken en dat is niet zo makkelijk als het klinkt. We stonden er een partij mee te stuntelen en één van de vrouwtjes kon het niet langer aan zien. "Kom hier, kom hier!" riep ze en het vrouwtje begon ons pakketje in te pakken. Binnen een paar minuten was ze klaar en konden we weer naar de man toe die de rest van de afhandeling deed. En daar kwam het: een stapel formulieren die we in moesten vullen. Ons adres, het adres waar het heen moest en... de inhoud van het pakketje. Ja, hallo! het is net dicht getaped. Dus dat is dan maar een beetje gokken wat het is. Na alle formaliteiten te hebben afgerond was het pakketje dan eindelijk klaar om verstuurd te worden. Yippie!
De rest van de dag zijn we de rest van de stad aan het verkennen geweest en ook de Mercado (markt) opgelopen. Dat is dus een amazing ding! Alle producten worden er verkocht en het mooie is: het is super georganiseerd: alle vrouwtjes die aardappelen verkopen staan naast elkaar, met exact dezelfde kraampjes, met exact dezelfde goederen. Te grappig!
Ook was daar een sectie met fruit-drankjes. Dan wijs je fruit aan en maken ze een mix voor je. Super lekker! Dat deden we dus ook (bijna) iedere dag.
De volgende dag was onze mountainbike trip. We gingen omhoog met een busje en daarna op (super goede) mountainbikes weer downhill. Over onverharde, met steen bestrooide wegen. De heren hadden besloten dat ze wel een aantal single-tracks wilde doen. Dat zijn weggetjes waar je dus inderdaad alleen achter elkaar kan rijden.
Naar beneden ging allemaal goed, maar omhoog op 3000+ meter is toch in inspanning en dan merk je dat het een stuk moeilijker is om zuurstof uit de lucht te halen. Ann en ik bleven volhouden dat het absoluut niks met ons rook gedrag te maken kon hebben: "es la altura!". In het begin ging ik dus ook altijd hard de berg op, tot de gids naar me riep: "Tranquillo, tranquillo! Es mas facil!" en dat probeerde ik dus ook maar. En wonder boven wonder, ik kon een berg (over onverharde weg en mul zand) temmen zonder af te stappen! Woei!
Na deze inspanning kregen we dan in een soort resort een BBQ, voetbal veld, beachvolley veld, Fussball spel en een zwembad. Daar hebben we de hele middag gehangen en dat was dan ook het moment dat we besloten dat we hier onze vakantie in de vakantie gingen houden. In ons Hotel hebben we namelijk ook een patio waar je heerlijk kan relaxen.
De rest van de dagen hebben we geleefd als God in Bolivia (Ja, dat moet dus veranderd worden) en zijn we iedere dag uit eten geweest . Zelf koken is een no-no als je voor 15 euro met z'n tweeën in het meest chique restaurant te vinden in Sucre kan eten. Iedere dag relaxed opgestaan, beetje door de stad lopen, beetje shoppen, beetje zitten, beetje zonnen, beetje lezen, beetje niks doen.
Oja, we hebben ook nog cultuur gedaan, Casa de la Libertad. We wilde weer eens wat van de cultuur opsteken en hadden de hoop dat er nu eens wat in het Engels vermeld zou staan. Onze hoop werd echter in kamer één al de grond in geboord want alles stond er weer in het Spaans. Nou ja, dan maar een beetje rond... "Hablas Ingles?" "Si". "Perhaps you want to join this tour then." Saved!
De gids was absoluut geweldig. Zo hebben we een heleboel geleerd over heel Zuid-Amerika. Om te beginnen de ruimte waar we instonden. Hier was de opstand tegen de Spaanse koning begonnen en hier was de onafhankelijkheid van Republica de Bolivar uitgeroepen. Hier werden nieuwe presidenten ingewijd en hier is waar een onafhankelijk Zuid-Amerika is begonnen!
Zo zijn alle helden van Bolivia ook de helden van Argentinië, Chili, Venezuela etc. etc. Uiteraard moest meneer Simon Bolivar de eerste President van Republica de Bolivar worden, maar helaas, deze goede man was al President van Venezuela.
Later riep iemand: "Als Rome naar Romulus is vernoemd, en Colombia naar Columbus, dan moet het land vernoemd naar Bolivar Bolivia heten". En zo geschiedde. Best leerzaam dus allemaal.
Ook hebben we onze reis al iets verder geplanned en hebben we een aantal vliegtickets geregeld (goddamned, wat zijn wij decadente backpackers) zo vliegen we vanmiddag naar La Paz (45 minuten ipv 12 uur in een overnight bus) en hebben we onze vliegticket naar Cuzco ook geboekt. We hebben ongeveer een week in La Paz en de planning is om vanaf daar Titicaca en Rurrenabaque te gaan zien. Een beetje tempo erin houden dus, maar dat kan ook wel na deze vakantie in de vakantie.
Oja, Sucre is de eerste plaats die we zijn tegengekomen waar zowel Ann als ik wel zouden willen wonen, als het moest dan. We zijn een beetje verliefd...
Hasta Luego!
Anneke & Vince
-
13 Juni 2011 - 07:30
Ans:
wat lijkt het me heerlijk om voor 15 euro met z'n tweeen te gaan uit eten. Nog maar 34 dagen en dan zie ik jullie weer op Schiphol. Maar geniet eerst nog maar met volle teugen van jullie welverdiende vakantie. Nog bedankt voor de kaart xxxxxxxxxx -
13 Juni 2011 - 07:34
Wim:
Grandioos weer die foto's en het verslag, Vince !
Heerlijk ff relaxen aan de pool moet zo nu en dan ook he, Anneke ..
Veel plezier straks in La Paz en Cuzco.
-
13 Juni 2011 - 07:46
Nicole:
Sucre ziet er inderdaad goed uit, heel lieflijk met die parkjes en witte gebouwen.
Lijkt een beetje op Stellenbosch.
Slim dat jullie spullen terug sturen naar NL, hopelijk komt hij ook aan.
Veel plezier!!! -
13 Juni 2011 - 08:24
Kar:
Schatjes, ahhhh jullie zijn zo lief! Dat georganiseerde is grappig he?! Concureren elkaar helemaal plat ;) En indd decadente backpackers..dat noemen ze flashpackers fyi!
Enjoy! xxx -
13 Juni 2011 - 08:50
Maria En Hans:
En die Vince doet in de tussentijd net of hij Spaanstalige kranten kan lezen. Blijf vooral de schijn op houden. Anneke je wordt al lekker bruin. Leuk toch zo'n vakantie in de vakantie en wat fijn om een plek te weten waar je wel heen wilt verhuizen als je het in Nederland helemaal niet meer ziet zitten.
Veel plezier nog vanuit Duiven xxxjes. -
13 Juni 2011 - 15:27
Jan Pieter:
Ann! Heb je het nieuwe zakmes van Vince ook in de naar-huis-stuur-doos gedaan? Dat scheelt op de lange termijn wat ledematen. Wel leuk dat jullie er na twintig (?) jaar relatie achter komen, dat jullie toch echt verliefd op elkaar zijn... Of heb ik iets niet goed begrepen? ;)
Even serieus, klinkt echt super gaaf allemaal!! Dikke kus! -
13 Juni 2011 - 21:54
Ellie:
Heerlijk die foto's van die Boliviaanse vrouwen met (bol)hoeden. Leuk plaatsje. Ziet er weer tof uit allemaal. Blijven genieten.... -
14 Juni 2011 - 14:50
Mirella:
Ik zit hier tot half 6 telefoondienst te draaien en ben heerlijk jullie verhaal aan het lezen. Ik ben jaloers! -
17 Juni 2011 - 07:17
David:
Hoi Ann, Vince. Dus jullie hebben nog een maand te gaan. Als ik de verhalen en foto's zo zie, heb je al minimaal voor een half jaar herinneringen opgedaan. Alles is even mooi, de verhalen en de plaatjes. Zou me wel voor kunnen stellen dat je niet zo veel behoefte hebt om het paradijs te moeten verlaten over een paar weken. Maar goed, je hebt dan ook nog voldoende tijd om er maximaaaal van te genieten. Doe in Cusco de keizer de groeten, is een oude vriend van me. Tijd niet gezien ;-)))
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
