Ik wil een kroko, kroko, kroko...
Door: Anneke & Vince
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Vince
24 Juni 2011 | Bolivia, Rurrenabaque
Hola!
Dit verhaaltje hoort een beetje bij het vorige over La Paz, want dit hebben wij tussendoor gedaan, maar verdiend toch wel een aparte post.
We moesten die woensdag (dat is 15 juni, ik loop een beetje achter met posten :S) om 4:00 op. Het ging niet van harte want we waren die avond ervoor redelijk laat thuis van Titicaca, maar het is gelukt. Snel onze spullen in de storage room en daar was Alex onze taxi-driver al. Hij bracht ons in 15 minuten naar het vliegveld en vroeg ons ook nog wanneer we terugkwamen. Hij zou er staan met een bordje.
Wij snel inchecken, en wat bleek, het was een klein vliegtuigje! Super gaaf, slechts 10 passagiers ofzo. Wij snel de tax betalen om nog even te kunnen ontbijten, maar midden in ons ontbijt werd er omgeroepen dat we moesten pre-embarquen. Shit! Weinig te eten. Nog shitter was dat we daarna ook gewoon nog konden ontbijten, maar twee keer een half ontbijt aftikken terwijl we maar een 30 minuten hoefde te vliegen vonden we wat overdreven.
In het vliegtuig konden we zo de cockpit (iemand ooit nagedacht over die naam, alle piloten zijn eikels ofzo?) inkijken. Het was een beetje jammer dat de ruiten allemaal beslagen waren want we vlogen over de jungle heen, maar konden dus weinig zien.
Toen het vliegtuig was geland ging er een nieuwe wereld voor ons open. Het is een vliegveld zoals in de film. Volgens Ann was het net de "Reddertjes in Zuid-Amerika". Een landingsbaan, maar voor de rest alles gras! En de warmte, die waren we niet helemaal gewend na het 'koude' La Paz.
In een busje gingen we naar het centrum en werden we afgezet bij de tour-agency waarmee we weggingen. We hadden nog 2 uurtjes de tijd om te ontbijten en wat water e.d. te kopen, we zouden pas om 9:00 weggaan.
Na deze formaliteiten werden we dan in een jeep geladen samen met een Japanse jongen. Deze jongen kon nauwelijks Engels, en nog minder Spaans. Good Luck in South America, boy!
We reden zo'n twee en een half uur over een erg stoffige weg, onverhard dus, en we werden enorm door elkaar geschud. Sterkte voor de mensen die daar met een grote bus overheen gingen! Ann's raam kon niet dicht, dus al het stof kwam lekker de auto in. Heerlijk stoffig stopten we rond een uur of 12 voor de lunch en helaas was onze jeep (die tevens als Taxi had gediend in de periode tot de lunch; af en toe werd er iemand achterin geladen om er later weer uit te gaan.) kapot. Dat was dus even zwoegen voor de driver en de gids (Fernando).
Toen de jeep weer gerepareerd was reden we even verder om de park-entrance te betalen en daarna in een bootje te gaan en dan toch echt de jungle in te trekken. En we zagen allemaal dieren: aapjes, heel veel vogels (die ik dan weer gaaf vond) en heel veel aligatoren (die Ann dan weer lief vind, die omgekeerde wereld hier).
Na een paar uur kwamen we aan in ons "kampement" waar ze hangmatten hadden. Check! Eentje is er voor mij! We hebben nog even de zonsondergang gekeken, gedoucht (niet verwarmd, maar heerlijk) met een zaklamp, geweldig gegeten (die gastvrouw was goed met weinig middelen!) en daarna de boot weer in om alligatoren en kaaimannen te spotten.
Wij hadden ons goed ingesmeerd met Deet, slikte onze malaria pillen (alhoewel die muggen er voornamelijk zijn in het regenseizoen) en hadden de tip van Valerie goed opgevolgt, witte, lange mouwen aan. Jappie de Japanner (afgestudeerd in medicijnen) had niets van dit alles en werd lek gestoken. We hadden een beetje medelijden met hem.
Oja, één van de bijwerkingen van de Malaria tabletten is levensechte dromen, en blijkbaar had ik die, want Ann is tot twee keer toe wakker geworden omdat ik lag te roepen dat ik opgesloten zat. Was ook zo, ik lag in een muskietennet, maar ik heb er weinig van gemerkt.
De volgende dag moesten we weer vroeg op voor een geweldige zonsopgang in de jungle, daarna weer heerlijk ontbeten (had ik al gezegd hoe goed die gastvrouw kan koken met niks?).
Na het ontbijt gingen we op jacht naar anacondas. Daarvoor moesten we laarzen aan, want we gingen een stukje door het moeras lopen. Prima, maar die Bolivianen hebben gewoon kleinere voeten dan ik. In te kleine laarzen gingen we dan toch maar op pad. Wij waren klaar voor een lange reis in de boot, maar we voeren slechts naar de overkant van de rivier. Hmmm... Prima!
Snel de boot uit om bij de eerste de beste plas er achter te komen dat mijn laarzen niet waterdicht zijn. KUT! Nou ja, niet zeiken, gewoon gaan. Later stonden we tot onze knieën in de drek en hadden onze laarzen helemaal geen zin meer. "FERNANDO! Kies eens een andere route, op deze manier hebben de laarzen geen zin!". "O jawel, die zijn niet voor de natheid, die zijn voor de blackmamba's. Die zie je niet zo goed en zijn giftig. Daar beschermen die laarzen tegen.". O, zo...
Geen Anaconda's gezien, wel een heleboel alligatoren. Gelukkig konden we weer douchen na deze tocht, want we stonken een uur of vier in de wind. Daarna hadden we siesta time en die heb ik in de hangmat doorgebracht. Ann met het spotten van aapjes, alligatoren en andere beesten. Gelukkig heeft ze daar heel veel foto's van gemaakt, helaas ging dit ten kosten van onze batterij (dat ding kan ook uit tussendoor, weet ze nu ;))
Om 15:00 gingen we zwemmen met de dolfijnen. We hadden ons voorbereid op een partijtje zwemmen waar af en toe ook eens een dolfijn was, maar nooit als jij er was.
Niks was minder waar. Er waren er wel een aantal en ze hielden wel van spelen! Als je dus heel hard plonst, komen ze dus bij je. Sommige sprongen zelfs heel hard uit het water. Best wel een ervaring was dat.
De rest van de avond waren we vrij dus hebben we heerlijk met een biertje van de zonsondergang genoten om daarna moe maar voldaan het bed in te gaan.
Onze laatste dag in de Jungle gingen we dan Piranha vissen. Ja, dachten we nog, dat gaat dus nooit lukken. Maar met een kladje vlees en wat springende sardienen (die beesten springen, hebben we tijdens de nachttrip ontdekt toen ze massaal onze boot in sprongen) kan je best piranha's vangen. Ik heb er drie gevangen (en twee sardienen, met vlees!) en Ann heeft er vijf gevangen en een krokodil. Nu was die alligator, want dat was het eigenlijk, niet helemaal de bedoeling, maar haar draad zat vast in de rimboe en de crocky zwom er doorheen. Uiteraard vond Ann dat zielig voor haar vriendje, dus ze probeerde om hem los te krijgen. "Doe nou open" dacht ze, en warempel, de crocky deed zijn mond open waarna Ann de lijn los kon maken. De heldin, bang voor een spinnetje aan de buitenkant van het muskietennet, maar op 15 centimeter van een open bek van een crocky komen is geen probleem.
Oja, Jappie had niet helemaal door dat hij de lijn strak moest trekken als die bewoog, dus hij was de Piranha's als echte Green-Peacer aan het voeren. Helaas niks gevangen.
Voor de lunch kregen wij.... Piranha's! en wat andere dingen. Na de lunch was het tijd om de Jungle weer te verlaten. Eerst met de boot naar de plek waar de jeep zou zijn. Helaas was die er nog niet, maar toen zagen we nog wel een Anaconda in een boom. Fernando! Wij hebben tot de knieën door de drek gelopen, en die beesten hangen gewoon in bomen? Dat is dus puur Gringo pesten!
Daarna in de Jeep terug naar Rurre om daar nog een nacht te overnachten om de volgende dag weer naar La Paz te gaan, maar dat hebben jullie al gelezen.
Nu hebben we net het Inti Raymi festival gehad in Cuzco (zoek maar op als je wilt weten wat het is) en zondag gaan we dan eindelijk de Inca-Trail doen. Ik ga proberen om daarvoor nog een post te maken over Cuzco, maar pin me er niet op vast, er is gewoon te veel te doen hier.
Hasta Luego!
Anneke en Vince
Dit verhaaltje hoort een beetje bij het vorige over La Paz, want dit hebben wij tussendoor gedaan, maar verdiend toch wel een aparte post.
We moesten die woensdag (dat is 15 juni, ik loop een beetje achter met posten :S) om 4:00 op. Het ging niet van harte want we waren die avond ervoor redelijk laat thuis van Titicaca, maar het is gelukt. Snel onze spullen in de storage room en daar was Alex onze taxi-driver al. Hij bracht ons in 15 minuten naar het vliegveld en vroeg ons ook nog wanneer we terugkwamen. Hij zou er staan met een bordje.
Wij snel inchecken, en wat bleek, het was een klein vliegtuigje! Super gaaf, slechts 10 passagiers ofzo. Wij snel de tax betalen om nog even te kunnen ontbijten, maar midden in ons ontbijt werd er omgeroepen dat we moesten pre-embarquen. Shit! Weinig te eten. Nog shitter was dat we daarna ook gewoon nog konden ontbijten, maar twee keer een half ontbijt aftikken terwijl we maar een 30 minuten hoefde te vliegen vonden we wat overdreven.
In het vliegtuig konden we zo de cockpit (iemand ooit nagedacht over die naam, alle piloten zijn eikels ofzo?) inkijken. Het was een beetje jammer dat de ruiten allemaal beslagen waren want we vlogen over de jungle heen, maar konden dus weinig zien.
Toen het vliegtuig was geland ging er een nieuwe wereld voor ons open. Het is een vliegveld zoals in de film. Volgens Ann was het net de "Reddertjes in Zuid-Amerika". Een landingsbaan, maar voor de rest alles gras! En de warmte, die waren we niet helemaal gewend na het 'koude' La Paz.
In een busje gingen we naar het centrum en werden we afgezet bij de tour-agency waarmee we weggingen. We hadden nog 2 uurtjes de tijd om te ontbijten en wat water e.d. te kopen, we zouden pas om 9:00 weggaan.
Na deze formaliteiten werden we dan in een jeep geladen samen met een Japanse jongen. Deze jongen kon nauwelijks Engels, en nog minder Spaans. Good Luck in South America, boy!
We reden zo'n twee en een half uur over een erg stoffige weg, onverhard dus, en we werden enorm door elkaar geschud. Sterkte voor de mensen die daar met een grote bus overheen gingen! Ann's raam kon niet dicht, dus al het stof kwam lekker de auto in. Heerlijk stoffig stopten we rond een uur of 12 voor de lunch en helaas was onze jeep (die tevens als Taxi had gediend in de periode tot de lunch; af en toe werd er iemand achterin geladen om er later weer uit te gaan.) kapot. Dat was dus even zwoegen voor de driver en de gids (Fernando).
Toen de jeep weer gerepareerd was reden we even verder om de park-entrance te betalen en daarna in een bootje te gaan en dan toch echt de jungle in te trekken. En we zagen allemaal dieren: aapjes, heel veel vogels (die ik dan weer gaaf vond) en heel veel aligatoren (die Ann dan weer lief vind, die omgekeerde wereld hier).
Na een paar uur kwamen we aan in ons "kampement" waar ze hangmatten hadden. Check! Eentje is er voor mij! We hebben nog even de zonsondergang gekeken, gedoucht (niet verwarmd, maar heerlijk) met een zaklamp, geweldig gegeten (die gastvrouw was goed met weinig middelen!) en daarna de boot weer in om alligatoren en kaaimannen te spotten.
Wij hadden ons goed ingesmeerd met Deet, slikte onze malaria pillen (alhoewel die muggen er voornamelijk zijn in het regenseizoen) en hadden de tip van Valerie goed opgevolgt, witte, lange mouwen aan. Jappie de Japanner (afgestudeerd in medicijnen) had niets van dit alles en werd lek gestoken. We hadden een beetje medelijden met hem.
Oja, één van de bijwerkingen van de Malaria tabletten is levensechte dromen, en blijkbaar had ik die, want Ann is tot twee keer toe wakker geworden omdat ik lag te roepen dat ik opgesloten zat. Was ook zo, ik lag in een muskietennet, maar ik heb er weinig van gemerkt.
De volgende dag moesten we weer vroeg op voor een geweldige zonsopgang in de jungle, daarna weer heerlijk ontbeten (had ik al gezegd hoe goed die gastvrouw kan koken met niks?).
Na het ontbijt gingen we op jacht naar anacondas. Daarvoor moesten we laarzen aan, want we gingen een stukje door het moeras lopen. Prima, maar die Bolivianen hebben gewoon kleinere voeten dan ik. In te kleine laarzen gingen we dan toch maar op pad. Wij waren klaar voor een lange reis in de boot, maar we voeren slechts naar de overkant van de rivier. Hmmm... Prima!
Snel de boot uit om bij de eerste de beste plas er achter te komen dat mijn laarzen niet waterdicht zijn. KUT! Nou ja, niet zeiken, gewoon gaan. Later stonden we tot onze knieën in de drek en hadden onze laarzen helemaal geen zin meer. "FERNANDO! Kies eens een andere route, op deze manier hebben de laarzen geen zin!". "O jawel, die zijn niet voor de natheid, die zijn voor de blackmamba's. Die zie je niet zo goed en zijn giftig. Daar beschermen die laarzen tegen.". O, zo...
Geen Anaconda's gezien, wel een heleboel alligatoren. Gelukkig konden we weer douchen na deze tocht, want we stonken een uur of vier in de wind. Daarna hadden we siesta time en die heb ik in de hangmat doorgebracht. Ann met het spotten van aapjes, alligatoren en andere beesten. Gelukkig heeft ze daar heel veel foto's van gemaakt, helaas ging dit ten kosten van onze batterij (dat ding kan ook uit tussendoor, weet ze nu ;))
Om 15:00 gingen we zwemmen met de dolfijnen. We hadden ons voorbereid op een partijtje zwemmen waar af en toe ook eens een dolfijn was, maar nooit als jij er was.
Niks was minder waar. Er waren er wel een aantal en ze hielden wel van spelen! Als je dus heel hard plonst, komen ze dus bij je. Sommige sprongen zelfs heel hard uit het water. Best wel een ervaring was dat.
De rest van de avond waren we vrij dus hebben we heerlijk met een biertje van de zonsondergang genoten om daarna moe maar voldaan het bed in te gaan.
Onze laatste dag in de Jungle gingen we dan Piranha vissen. Ja, dachten we nog, dat gaat dus nooit lukken. Maar met een kladje vlees en wat springende sardienen (die beesten springen, hebben we tijdens de nachttrip ontdekt toen ze massaal onze boot in sprongen) kan je best piranha's vangen. Ik heb er drie gevangen (en twee sardienen, met vlees!) en Ann heeft er vijf gevangen en een krokodil. Nu was die alligator, want dat was het eigenlijk, niet helemaal de bedoeling, maar haar draad zat vast in de rimboe en de crocky zwom er doorheen. Uiteraard vond Ann dat zielig voor haar vriendje, dus ze probeerde om hem los te krijgen. "Doe nou open" dacht ze, en warempel, de crocky deed zijn mond open waarna Ann de lijn los kon maken. De heldin, bang voor een spinnetje aan de buitenkant van het muskietennet, maar op 15 centimeter van een open bek van een crocky komen is geen probleem.
Oja, Jappie had niet helemaal door dat hij de lijn strak moest trekken als die bewoog, dus hij was de Piranha's als echte Green-Peacer aan het voeren. Helaas niks gevangen.
Voor de lunch kregen wij.... Piranha's! en wat andere dingen. Na de lunch was het tijd om de Jungle weer te verlaten. Eerst met de boot naar de plek waar de jeep zou zijn. Helaas was die er nog niet, maar toen zagen we nog wel een Anaconda in een boom. Fernando! Wij hebben tot de knieën door de drek gelopen, en die beesten hangen gewoon in bomen? Dat is dus puur Gringo pesten!
Daarna in de Jeep terug naar Rurre om daar nog een nacht te overnachten om de volgende dag weer naar La Paz te gaan, maar dat hebben jullie al gelezen.
Nu hebben we net het Inti Raymi festival gehad in Cuzco (zoek maar op als je wilt weten wat het is) en zondag gaan we dan eindelijk de Inca-Trail doen. Ik ga proberen om daarvoor nog een post te maken over Cuzco, maar pin me er niet op vast, er is gewoon te veel te doen hier.
Hasta Luego!
Anneke en Vince
-
25 Juni 2011 - 07:45
Nicole:
Hoi!!!!!
Ik had de foto's al op facebook gezien!! Echt leuk die roze dolfijnen.
Op naar Peru! Veel succes met de Inca-trail!!
kusjes -
25 Juni 2011 - 08:13
Wim:
Anneke,
Die piranha die je al lunch kreeg, lekker ?
Crocky wordt ook gevoerd zag ik aan de oever.
Was het Inti Raymi festival druk ?
Nog lama hart zien offeren door die priester ?
Veel succes met de Inca trail. -
25 Juni 2011 - 08:17
Mirella:
Reddertjes in Zuid Amerika. Ben trots op jullie titel ;)
Zou daar ook helemaal los gaan denk ik zo. Gaaf om te zien!
Geniet van de trip verder!!! De tijd gaat nu snel, voor je het week zit je weer op kantoor, hihi!
Dikke zoen -
25 Juni 2011 - 10:27
Jill:
Op een druilerige zaterdag morgen is jullie jungle verslag lezen een leuke aciviteit. Vince, neem extra baterijen mee op de imkatrail voor de camera. :)
Liefs Jill -
25 Juni 2011 - 10:46
Maria En Hans:
Echt iets voor Anneke om een krokodil lief te vinden. Maar als je naar de foto's kijkt vindt ze pyranha eten toch niet zo geweldig. We hebben op internet een verslag gelezen over het Inti Raymi feest en het is inderdaad zoals we al dachten een feest voor de zonnewende. We wensen jullie heel veel plezier en sterkte bij de Inka tocht. Onze ervaring is dat het laatste kwart van de vakantie omvliegt, dus blijf genieten en ervaringen opslorpen.
Groetjes en kusjes uit Duiven. -
25 Juni 2011 - 17:54
Tess En De Mannen:
Succes met de inca trail en daarna weer tot snel.
GR tess en de mannen -
26 Juni 2011 - 09:00
Kar:
:D Mamsieeee hahaha -
26 Juni 2011 - 09:00
Kar:
p.s. succes met de inca!!!! -
26 Juni 2011 - 18:51
Ans:
Ik kan zien dat jullie genieten op de mooie foto's.
Jullie hebben ook al een lekker kleurtje gekregen, en wat een spannende avonturen.
Veel plezier met de incatrail xxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
