En Fin del Mundo
Door: Vince & Anneke
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Vince
29 April 2011 | Argentinië, Ushuaia
Hola!
De vorige update ging over Iguazu, een 'stukje' noordelijker dan waar we nu zijn. Nu zijn we en fin del mundo (aan het einde van de wereld). Ushuaia is de zuidelijkste stad ter wereld. De vlucht hiernaartoe was nog best spannend, want we mochten maar 15 kg p.p. meenemen. Toen onze tassen op de weegschaal stonden bleek dat ze 29,25 kg waren! Whoehoe! Wat kunnen wij toch pakken. Maar ja, we hadden wel veel van onze vloeistoffen in de handbaggage. Dat werd dus nog spannend. Maar blijkbaar vinden ze dat geen probleem, want zowel in Iguazu als in Buenos Aires (overstap) deden ze niet moeilijk. Na een vlucht van bijna 10 uur waren we dan eindelijk in Ushuaia. In plaats van 28 graden waren we gedaald naar een temperatuur van maar 2 graden. Gelukkig hebben we warme kleding mee en was het hostel goed verwarmd. We werden daarnaast warm en open ontvangen in het Antarctica Hostel, een heel gezellig en schattig hostel.
Onze eerste dag in Ushuaia begon vol verbazing. Aangezien we aan waren gekomen toen het donker was, zagen we tot onze verbazing de volgende ochtend dat heel Ushuaia is omgeven door met sneeuw bedekte bergen. Heel indrukwekkend. De man van het hostel heeft ons precies uitgelegd wat er allemaal leuk is om te doen hier. Hij liet kaarten zien, en foto's en folders, en heeft uiteindelijk een busje voor ons gebeld en ons af laten zetten in het National Park "Tierra del Fuego" op de mooiste plek volgens hem. En het was zeker mooi. Wel jammer dat het een beetje regende, maar het klaarde later wel weer op. Gelukkig, want de paden waren niet overal makkelijk te belopen. Op sommige stukken moesten we echt rotsen beklimmen, stukjes moeras oversteken, en ga zo maar door. Vet spannend, we voelden ons (althans ik) net echte onderzoekers/woudlopers ;). Heel veel mooie uitzichten, bossen en meren gezien. Aan het einde van onze wandeling zagen we zelfs nog een vos die rustig naar ons toe kwam lopen. "Vince, vossen vallen toch geen mensen aan?" (met de camera in de hand). Maar we zijn voor de zekerheid toch maar even uit zijn weg gegaan. We zagen ook nog een grote havik en heel veel konijnen. We hebben laguna verde en negro gezien, maar Roca was toch de mooiste.
's Avonds hebben we in een klein restaurantje gegeten waar het eten bij Vince toch echt niet goed is gevallen en er 's nachts last van kreeg. Hij heeft dus ook erg slecht geslapen die nacht, dus we waren blij dat we de boottocht niet 's ochtends maar 's middags hadden geboekt. Helaas bleek de boottocht die middag niet door te kunnen gaan, omdat de zee te ruw was. Maar morgenochtend zouden de voorspellingen goed zijn. Dus zijn we 's middags naar de gletsjer geweest; el Glaciar Martial. "Hij was dicht maar we konden het prima lopen", zij de man van het hostel. "En alleen het 2e uur is zwaar, het begin is facile". ja, ja, mooi niet. Het begin was super steil. Het begon ook nog eens te regenen, dus we zagen het niet helemaal zitten. Maar toen we stukje hoger kwamen, zagen we kleine stroompjes, stukken mos, stukken rots, super gaaf. Dat is wél leuk! We voelden ons echte bergbeklimmers ;). We zaten gewoon echt boven de boomgrens, heel impressive. Ik vond het allemaal heel erg leuk (Vince was eigenlijk vooral een beetje moe, vanwege de korte nacht), maar op een gegeven moment begon het heel erg hard te waaien, en te sneeuwen en te hagelen, dus toen leek het ons toch verstandiger om weer naar beneden te gaan. Daarnaast mochten we de gletsjer niet op zonder gids, dus besloten we om weer naar beneden te gaan. Dit ging een stuk sneller. Beneden aangekomen kwam er net een taxi aan, maar we wilden toch even naar het Tea House. En dat was maar goed ook. Vince was niet bepaald de doelgroep, maar ik wel! Overal leuke kleedjes op de tafels, leuke gordijntjes, een warm haardvuurtje waar we lekker konden opwarmen en zelfs een foto van Maxima en WimLex! Hihi, deed ons al een beetje aan koninginnedag denken; heel veel plezier iedereen!
De boottocht over het Beagle Kanaal was dus vanochtend. Net zoals Darwin! En Jules Verne heeft een boek geschreven over een vuurtoren bij Cape Horn, maar die is ietsjes verder dan waar wij konden komen. Onderweg zouden we geen pinguins zien, omdat die alleen in de zomer er zijn, helaas. Maar........... we hebben er toch 1 gespot. Die arme pinguin, helemaal in z'n uppie :(. Verder hebben we ook heeeeel veel zeeleeuwen gespot; in het water, op de rots, op elkaar, vanuit het water de rots op klimmend (dat is een hele klus kan ik je vertellen), kleintjes, vrouwtjes en hele grote mannetjes. Echt heel erg gaaf. We gingen met de boot helemaal naar de vuurtoren. Op de heenweg gingen we met de wind mee, maar de terug weg........ wind tegen. Dus flinke golven toch nog. Vince en ik stonden boven op, boven de kapitein zeg maar, te genieten! Iedereen was naar binnen gevlucht, maar Vince stond om mij te lachen omdat ik van elke golf, elke deining genoot en hoopte dat het water aan alle kanten om hoog spatte. Heerlijk!
Morgen heel vroeg, om 6.15 pakken we de bus naar Puerto Natales (Chili). We moeten 2 keer overstappen, 1x in Rio Grande en 1x in Punto Arenas en het is een rit van 15 uur, in een 'gewone' bus. Geen 'cama' bus, geen luxe. Dus we zijn erg benieuwd hoe we dit gaan volhouden. Volgende verhaal gaat over Puerto Natales.
Iedereen heel veel groetjes en liefs vanaf het einde van de wereld!
Hasta luego!
Vince & Anneke
De vorige update ging over Iguazu, een 'stukje' noordelijker dan waar we nu zijn. Nu zijn we en fin del mundo (aan het einde van de wereld). Ushuaia is de zuidelijkste stad ter wereld. De vlucht hiernaartoe was nog best spannend, want we mochten maar 15 kg p.p. meenemen. Toen onze tassen op de weegschaal stonden bleek dat ze 29,25 kg waren! Whoehoe! Wat kunnen wij toch pakken. Maar ja, we hadden wel veel van onze vloeistoffen in de handbaggage. Dat werd dus nog spannend. Maar blijkbaar vinden ze dat geen probleem, want zowel in Iguazu als in Buenos Aires (overstap) deden ze niet moeilijk. Na een vlucht van bijna 10 uur waren we dan eindelijk in Ushuaia. In plaats van 28 graden waren we gedaald naar een temperatuur van maar 2 graden. Gelukkig hebben we warme kleding mee en was het hostel goed verwarmd. We werden daarnaast warm en open ontvangen in het Antarctica Hostel, een heel gezellig en schattig hostel.
Onze eerste dag in Ushuaia begon vol verbazing. Aangezien we aan waren gekomen toen het donker was, zagen we tot onze verbazing de volgende ochtend dat heel Ushuaia is omgeven door met sneeuw bedekte bergen. Heel indrukwekkend. De man van het hostel heeft ons precies uitgelegd wat er allemaal leuk is om te doen hier. Hij liet kaarten zien, en foto's en folders, en heeft uiteindelijk een busje voor ons gebeld en ons af laten zetten in het National Park "Tierra del Fuego" op de mooiste plek volgens hem. En het was zeker mooi. Wel jammer dat het een beetje regende, maar het klaarde later wel weer op. Gelukkig, want de paden waren niet overal makkelijk te belopen. Op sommige stukken moesten we echt rotsen beklimmen, stukjes moeras oversteken, en ga zo maar door. Vet spannend, we voelden ons (althans ik) net echte onderzoekers/woudlopers ;). Heel veel mooie uitzichten, bossen en meren gezien. Aan het einde van onze wandeling zagen we zelfs nog een vos die rustig naar ons toe kwam lopen. "Vince, vossen vallen toch geen mensen aan?" (met de camera in de hand). Maar we zijn voor de zekerheid toch maar even uit zijn weg gegaan. We zagen ook nog een grote havik en heel veel konijnen. We hebben laguna verde en negro gezien, maar Roca was toch de mooiste.
's Avonds hebben we in een klein restaurantje gegeten waar het eten bij Vince toch echt niet goed is gevallen en er 's nachts last van kreeg. Hij heeft dus ook erg slecht geslapen die nacht, dus we waren blij dat we de boottocht niet 's ochtends maar 's middags hadden geboekt. Helaas bleek de boottocht die middag niet door te kunnen gaan, omdat de zee te ruw was. Maar morgenochtend zouden de voorspellingen goed zijn. Dus zijn we 's middags naar de gletsjer geweest; el Glaciar Martial. "Hij was dicht maar we konden het prima lopen", zij de man van het hostel. "En alleen het 2e uur is zwaar, het begin is facile". ja, ja, mooi niet. Het begin was super steil. Het begon ook nog eens te regenen, dus we zagen het niet helemaal zitten. Maar toen we stukje hoger kwamen, zagen we kleine stroompjes, stukken mos, stukken rots, super gaaf. Dat is wél leuk! We voelden ons echte bergbeklimmers ;). We zaten gewoon echt boven de boomgrens, heel impressive. Ik vond het allemaal heel erg leuk (Vince was eigenlijk vooral een beetje moe, vanwege de korte nacht), maar op een gegeven moment begon het heel erg hard te waaien, en te sneeuwen en te hagelen, dus toen leek het ons toch verstandiger om weer naar beneden te gaan. Daarnaast mochten we de gletsjer niet op zonder gids, dus besloten we om weer naar beneden te gaan. Dit ging een stuk sneller. Beneden aangekomen kwam er net een taxi aan, maar we wilden toch even naar het Tea House. En dat was maar goed ook. Vince was niet bepaald de doelgroep, maar ik wel! Overal leuke kleedjes op de tafels, leuke gordijntjes, een warm haardvuurtje waar we lekker konden opwarmen en zelfs een foto van Maxima en WimLex! Hihi, deed ons al een beetje aan koninginnedag denken; heel veel plezier iedereen!
De boottocht over het Beagle Kanaal was dus vanochtend. Net zoals Darwin! En Jules Verne heeft een boek geschreven over een vuurtoren bij Cape Horn, maar die is ietsjes verder dan waar wij konden komen. Onderweg zouden we geen pinguins zien, omdat die alleen in de zomer er zijn, helaas. Maar........... we hebben er toch 1 gespot. Die arme pinguin, helemaal in z'n uppie :(. Verder hebben we ook heeeeel veel zeeleeuwen gespot; in het water, op de rots, op elkaar, vanuit het water de rots op klimmend (dat is een hele klus kan ik je vertellen), kleintjes, vrouwtjes en hele grote mannetjes. Echt heel erg gaaf. We gingen met de boot helemaal naar de vuurtoren. Op de heenweg gingen we met de wind mee, maar de terug weg........ wind tegen. Dus flinke golven toch nog. Vince en ik stonden boven op, boven de kapitein zeg maar, te genieten! Iedereen was naar binnen gevlucht, maar Vince stond om mij te lachen omdat ik van elke golf, elke deining genoot en hoopte dat het water aan alle kanten om hoog spatte. Heerlijk!
Morgen heel vroeg, om 6.15 pakken we de bus naar Puerto Natales (Chili). We moeten 2 keer overstappen, 1x in Rio Grande en 1x in Punto Arenas en het is een rit van 15 uur, in een 'gewone' bus. Geen 'cama' bus, geen luxe. Dus we zijn erg benieuwd hoe we dit gaan volhouden. Volgende verhaal gaat over Puerto Natales.
Iedereen heel veel groetjes en liefs vanaf het einde van de wereld!
Hasta luego!
Vince & Anneke
-
01 Mei 2011 - 13:24
Willemijn:
Waauuw, wat een prachtige plaatjes! Alsof het zo uit een reisgids komt ;)
Have fun in Chili!!
Liefs -
01 Mei 2011 - 15:00
Nicole:
Jullie zien er steeds stralender,gezonder en gelukkiger uit! Zussie ik mis je wel, wilde je vandaag wel al 10x bellen maar ja dat gaat wat lastig :)
Succes met de busreis en blijf genieten!! Groetjes uit het zonnige Utrecht!! -
01 Mei 2011 - 16:08
Wim:
Jullie waren wel erg dicht bij die vos..
Prachtige natuur daar aan het einde van de wereld !
Echte explorers.
Hopelijk worden jullie niet reisziek in de bus, 15 uur is wel erg lang.
Veel plezier in Puerto Natales en ik wacht al in spanning op het verslag en de zeer mooie foto's
vanjullie.
-
01 Mei 2011 - 18:13
Hans:
Geweldig verslag van jullie aventuren daar aan het einde van de wereld. Het is toch heel anders dat je het zelf mee maakt dan dat je het ziet op de televisie. De dieren kun je in de dierentuin zien maar in hun eigen habitat komen ze toch anders over en zijn ze nog imposanter. de wandeling op de gletsjer is voor de bewoniers daar toch eenvoudiger dan voor jullie. Ze doen hyet vaker en zijn er in geoefend. Maar toch een hele prestatie dat jullie nog zover zijn gekomen. Wens jullie veel succes met de busreis. Gezien de tijd zullen jullie wel een eind op weg zijn met de busreis. Ik ben heel benieuwd hoe de busreis in de gewone bus jullie is bevallen ten opzichte van de luxe bus in het noorden van Argentenië. Heel veelplezier in Chili. Miscchien kun je zowel de oceaan zien als Argentinië op het smalste gedeelte van Chili. Veel groeten en veel plezier en geniet ervan. groeten Maria en Hans -
01 Mei 2011 - 19:04
Jill:
Ha reizigers,
Klinkt goed. Lijkt me idd bijzonder om wakker te worden en te zien dat alles om jullie heen wit is. Succes met de busreis.
liefs Martijn en Jill -
02 Mei 2011 - 05:30
Mirella:
Vince.... Zo jammer dit. Loop je met handschoenen aan, mis ik die prachtige muts van je! Vraag David wel even of hij die van hem op kan sturen.
Wat een geweldige plaatsjes weer, blijf genieten!
Kus -
02 Mei 2011 - 12:04
Marleen:
Het ziet er echt allemaal super duper tof uit An!!! Geniet er lekker van!!!
XXX -
05 Mei 2011 - 10:17
David:
Wow Ann, Vince, wat een mooie verhalen en foto's ! Zonder dat jullie er weet van hebben, voel ik me toch een beetje erbij hierdoor. Zie uit naar jullie volgende verslag(en). Als jullie reis van deze kwaliteit blijft, komen jullie dan aub nog wel terug ?? Groeten uit Zwollywood. -
05 Mei 2011 - 17:32
Hans:
Hee wereldreizigers, geweldige foto´s !
Blijf genieten 73 dagen te gaan lijkt lang maar zijn in zo´n omgeving ook weer zo om.
groetjes vanuit Helmond,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
