Nog een paar dagen
Door: Vince
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Vince
14 April 2011 | Nederland, Heteren
Hallo allen!
Nog even en we gaan dan toch echt beginnen! Ann en ik zijn inmiddels al weer een week 'vrij' en hebben ons Amsterdam ingeruild voor de moedergrond in het oosten. Daar zitten we nu lekker bij paps en mams en die kunnen het wel even waarderen dat we hier zijn.
Afgelopen vrijdag was onze laatste werkdag bij Delta Lloyd. Normaal gesproken werken wij niet echt op vrijdag, dus we hadden geen idee dat de bezetting zo laag zou zijn. Van een boel collega's hadden we dus al afscheid genomen. We hebben de werkdag afgesloten met een leuke borrel bij de Blooker waarbij gelukkig toch nog een aantal collega's zijn aangehaakt! Super gezellig was dat mensen, moeten jullie vaker doen en dan niet allemaal afhaken natuurlijk!
's Avonds hadden we nog een borrel voor vrienden. Lekker in de Zola nog een paar biertjes gepakt en Ann en ik ook af en toe een frisje, want die middag borrel hakt er toch altijd wel in. Ook deze borrel was super gezellig en iedereen die de moeite heeft genomen om daar nog even langs te komen: super bedankt!
Zaterdag was dan toch de grote dag dat we ons hele huis in moesten pakken en naar zolder moesten brengen. Nou ja, niet het huis natuurlijk, maar de spullen die er in staan, om alle bijdehandjes maar alvast voor te zijn. Op een of andere manier verzamel je toch een heleboel spullen in de anderhalf jaar dat we nu daar zitten, maar gelukkig is alles in dozen gekomen en naar zolder verplaatst. Om de stress voor Ann wat te verzachten, mocht ze alles dat ze dacht nodig te hebben voor de reis meenemen naar het Oosten. Morgen (vrijdag) zullen we onze tas definitief inpakken en dan zullen we wel eens kijken welke spullen er echt mee moeten en welke toch echt te veel zijn om mee te nemen.
Zondag hebben we de sleutel van onze casa aan Steef en Max gegeven. Beetje vreemd is het wel om nu dus 'huisloos' te zijn, maar met onze anti-kraak history is het eigenlijk nog best te overzien. Het vreemde is alleen dat we nu overal 'te gast' zijn. Uiteraard krijgen we overal alle vrijheid en mogen we lekker ons eigen ding doen, maar ja, het is niet voor niks: 'zoals het klokje thuis tikt...'.
Maandag was ook mijn 'laatste' werkdag bij Call a Round. Althans, dat had ik (en het werk) gehoopt. Het meeste werk was inderdaad gedaan, maar zoals altijd komt de ellende in software op het moment dat je het niet kan gebruiken. Nu dus... Als het goed is, is alles opgelost en overgedragen, maar het kan maar zo anders lopen.
In de middag gingen we even naar Arnhem om een mooi netbookje te kopen en nog wat andere dingen te shoppen. Super mooi netbookje gezien, goed afgeprijst en de laatste die ze nog hadden! In principe hadden er toen belletjes moeten gaan rinkelen, maar dat gebeurde dus niet. Bij thuiskomst bleek dus ook dat dat ding 'Dead on Arrival' was en de volgende dag (dinsdag) zouden we lekker vroeg richting de stad gaan om dat ding weer om te ruilen.
Na veel vertragingen en niet rijdende treinen (Wanneer laten de bouwvakkers de kabels nou eens met rust?) was de moeder van Ann zo aardig om ons even op te halen (anders zou ook het sauna-bezoekje van die twee in gevaar komen, en dat mag natuurlijk niet).
Ann ging die middag dus lekker naar de Sauna en ik mocht de computer omruilen. Prima deal wat mij betreft, ik zit namelijk niet te wachten op naakte 50+-ers (en ik haat die hitte, maar dat is een minder leuk verhaal).
Technisch als ik ben dacht ik dat het wel een goed idee was om zelf mijn batterij van de Iphone te vervangen. Kan niet moeilijk zijn, dacht ik nog. Klopt ook, is ook niet moeilijk, maar je moet dus NIET de pinnetjes ombuigen want die zijn klein en kunnen never nooit niet meer recht gebogen worden. Operatie geslaagd, patiënt overleden.
Ik heb nu dus even geen telefoon en dat is best irritant zo net voor de reis. Hoe moet ik nu mensen bellen, en hoe bellen ze mij? Gelukkig al een nieuwe geregeld, een oudje van mijn vader, die ook mee mag op reis. Vanavond krijg ik hem, dus nog even geen telefoon. Beetje jammer, maar we overleven het wel.
Al met al zijn we op dit moment 18 to-do lijstjes verder en denken we alles wel geregeld te hebben. Maar misschien ook wel niet. Ann laat zich op dit moment nog even NOG mooier maken bij de schoonheids-specialist en ik ben op ons nieuwe netbookje alles in orde aan het maken voor de reis.
Zo ga ik zo nog even uitzoeken hoe ik in hemelsnaam foto's hierbij ga krijgen. Als dat lukt zien jullie die zo ook nog even!
Waarschijnlijk krijgen jullie nog een klein berichtje net voor dat we gaan, maar misschien ook pas als we in Argentinië zijn. Nog twee nachtjes slapen! Woehoe! Ik begin toch wel de kriebels te krijgen!
Allemaal de groeten en een dikke kus voor wie hem hebben wil!
Ann en Vince
Nog even en we gaan dan toch echt beginnen! Ann en ik zijn inmiddels al weer een week 'vrij' en hebben ons Amsterdam ingeruild voor de moedergrond in het oosten. Daar zitten we nu lekker bij paps en mams en die kunnen het wel even waarderen dat we hier zijn.
Afgelopen vrijdag was onze laatste werkdag bij Delta Lloyd. Normaal gesproken werken wij niet echt op vrijdag, dus we hadden geen idee dat de bezetting zo laag zou zijn. Van een boel collega's hadden we dus al afscheid genomen. We hebben de werkdag afgesloten met een leuke borrel bij de Blooker waarbij gelukkig toch nog een aantal collega's zijn aangehaakt! Super gezellig was dat mensen, moeten jullie vaker doen en dan niet allemaal afhaken natuurlijk!
's Avonds hadden we nog een borrel voor vrienden. Lekker in de Zola nog een paar biertjes gepakt en Ann en ik ook af en toe een frisje, want die middag borrel hakt er toch altijd wel in. Ook deze borrel was super gezellig en iedereen die de moeite heeft genomen om daar nog even langs te komen: super bedankt!
Zaterdag was dan toch de grote dag dat we ons hele huis in moesten pakken en naar zolder moesten brengen. Nou ja, niet het huis natuurlijk, maar de spullen die er in staan, om alle bijdehandjes maar alvast voor te zijn. Op een of andere manier verzamel je toch een heleboel spullen in de anderhalf jaar dat we nu daar zitten, maar gelukkig is alles in dozen gekomen en naar zolder verplaatst. Om de stress voor Ann wat te verzachten, mocht ze alles dat ze dacht nodig te hebben voor de reis meenemen naar het Oosten. Morgen (vrijdag) zullen we onze tas definitief inpakken en dan zullen we wel eens kijken welke spullen er echt mee moeten en welke toch echt te veel zijn om mee te nemen.
Zondag hebben we de sleutel van onze casa aan Steef en Max gegeven. Beetje vreemd is het wel om nu dus 'huisloos' te zijn, maar met onze anti-kraak history is het eigenlijk nog best te overzien. Het vreemde is alleen dat we nu overal 'te gast' zijn. Uiteraard krijgen we overal alle vrijheid en mogen we lekker ons eigen ding doen, maar ja, het is niet voor niks: 'zoals het klokje thuis tikt...'.
Maandag was ook mijn 'laatste' werkdag bij Call a Round. Althans, dat had ik (en het werk) gehoopt. Het meeste werk was inderdaad gedaan, maar zoals altijd komt de ellende in software op het moment dat je het niet kan gebruiken. Nu dus... Als het goed is, is alles opgelost en overgedragen, maar het kan maar zo anders lopen.
In de middag gingen we even naar Arnhem om een mooi netbookje te kopen en nog wat andere dingen te shoppen. Super mooi netbookje gezien, goed afgeprijst en de laatste die ze nog hadden! In principe hadden er toen belletjes moeten gaan rinkelen, maar dat gebeurde dus niet. Bij thuiskomst bleek dus ook dat dat ding 'Dead on Arrival' was en de volgende dag (dinsdag) zouden we lekker vroeg richting de stad gaan om dat ding weer om te ruilen.
Na veel vertragingen en niet rijdende treinen (Wanneer laten de bouwvakkers de kabels nou eens met rust?) was de moeder van Ann zo aardig om ons even op te halen (anders zou ook het sauna-bezoekje van die twee in gevaar komen, en dat mag natuurlijk niet).
Ann ging die middag dus lekker naar de Sauna en ik mocht de computer omruilen. Prima deal wat mij betreft, ik zit namelijk niet te wachten op naakte 50+-ers (en ik haat die hitte, maar dat is een minder leuk verhaal).
Technisch als ik ben dacht ik dat het wel een goed idee was om zelf mijn batterij van de Iphone te vervangen. Kan niet moeilijk zijn, dacht ik nog. Klopt ook, is ook niet moeilijk, maar je moet dus NIET de pinnetjes ombuigen want die zijn klein en kunnen never nooit niet meer recht gebogen worden. Operatie geslaagd, patiënt overleden.
Ik heb nu dus even geen telefoon en dat is best irritant zo net voor de reis. Hoe moet ik nu mensen bellen, en hoe bellen ze mij? Gelukkig al een nieuwe geregeld, een oudje van mijn vader, die ook mee mag op reis. Vanavond krijg ik hem, dus nog even geen telefoon. Beetje jammer, maar we overleven het wel.
Al met al zijn we op dit moment 18 to-do lijstjes verder en denken we alles wel geregeld te hebben. Maar misschien ook wel niet. Ann laat zich op dit moment nog even NOG mooier maken bij de schoonheids-specialist en ik ben op ons nieuwe netbookje alles in orde aan het maken voor de reis.
Zo ga ik zo nog even uitzoeken hoe ik in hemelsnaam foto's hierbij ga krijgen. Als dat lukt zien jullie die zo ook nog even!
Waarschijnlijk krijgen jullie nog een klein berichtje net voor dat we gaan, maar misschien ook pas als we in Argentinië zijn. Nog twee nachtjes slapen! Woehoe! Ik begin toch wel de kriebels te krijgen!
Allemaal de groeten en een dikke kus voor wie hem hebben wil!
Ann en Vince
-
14 April 2011 - 09:49
Mirella:
Wat heerlijk om dit zo te lezen! Lieve scheetjes, heel veel succes met de laatste loodjes en de lange reis. Vanaf het moment van aankomst gewoon lekker genieten! Enjoy en go for it!
Dikke zoen -
14 April 2011 - 18:19
Hans:
Een leuk verhaal. Ik was ook graag naar Zuid Amerika gegaan. Peru met de Inka's lijkt mij bijzonder interressant. Het is ons nog niet gelukt. Misschien gaat het nog lukken. Maar wat een verrassing. Ik zie in het verslag dat ik ook mee mag op vakantie. Shit verkeerd gelezen het betreft alleen mijn oude mobiele telefoon. Maar op deze manier ga ik toch een beetje mee (ha ha).
-
14 April 2011 - 20:07
Jill:
Succ6 met de laatste voorbereidingen en een hele goede reis.. Ik zal als ik wat meer wakker ben het spaans opzoeken. :)
Grts Jill -
15 April 2011 - 07:42
Ansmeijnders@hotmail:
ik wens jullie het avontuur van je leven, maar wat zal ik blij zijn als het weer achter de rug is. -
15 April 2011 - 09:14
Serena:
Wow, nu al een lang verhaal, dat begint goed! Heel veel plezier op jullie reis en ik kijk er al naar uit om jullie verhalen te volgen! x -
16 April 2011 - 05:35
Wim:
Na alle "bevelen" die jullie gisteren tijdens het afscheidsetentje hebben gehad, denk ik dat het hoog tijd wordt om eindelijk te vertrekken.
Nogmaals heeeeeeeeeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeeeeeeeel plezier en maak er wat moois van.
See you, Wim -
16 April 2011 - 18:56
Nicole:
Nou zitten jullie in het vliegtuig!!!!!!!!!!
Succes met jullie eerste week met de Spaanse les..
kusjes uit Utrecht -
17 April 2011 - 09:53
David:
Hoi Ann en Vince ! Hoop dat jullie goed zijn overgekomen. Vond het errug leuk dat we (m'n gezinnetje en ik) jullie spontaan (ja, ja, het was dus niet zo gepland) tegenkwamen op Schiphol zo vlak voor jullie vertrek zodat we jullie konden 'uitzwaaien'. Zeker nu ik de afscheidsborrel niet had kunnen meemaken. Ben zééér nieuwsgierig naar wat jullie allemaal gaan neerpennen over jullie belevenissen ! Groeten, David (ook namens aanhang).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
